Πολιτικά μωρουδίσματα στο ΠΑΣΟΚ ή «πολιτικές διακοπές» μέχρι νεοτέρας στην τοπική οργάνωση

Στο ΠΑΣΟΚ πάμε για συνέδριο και κανείς δεν έχει πάρει χαμπάρι τι γίνεται με την εκπροσώπηση του νομού.
Ένας μεγάλος πολιτικός χώρος που όρισε τις τύχες της χώρας και διαμόρφωσε τις πολιτικές εξελίξεις είναι πολιτικά ανενεργός στη Θεσπρωτία και λειτουργεί μόνο μέσα από τις λογικές του μηχανισμού του.
Όμως το ΠΑΣΟΚ δεν έχασε τον βηματισμό λόγω ενηλικίωσης ή έστω λόγω γήρατος μα πρωτίστως λόγω «μωρουδισμού».
«Μωρουδισμός» γιατί στην παράταξη επιβίωσαν οι δευτεροκλασάτοι, το παρασκήνιο και τα πολιτικά ορφανά, τα οποία απουσία πολιτικού ενστίκτου και καθοδήγησης, ελλείψει φωστήρα δηλαδή, άρχισαν να παίζουν το δικό τους παίγνιο, που όμως καμία σχέση δεν έχει με τις ανάγκες και την αγωνία της τοπικής κοινωνίας και μοιάζει περισσότερο με παρωδία και εμπαιγμό.
Η λογική του «δεν σε παίζω σήμερα» γιατί θύμωσα και του «θα σου δείξω εγώ τι θα πάθεις» απαξίωσε τον χώρο και του στέρησε κάθε σοβαρότητα.
Η λογική της εσωστρέφειας και της απουσίας στοιχειώδους επικοινωνίας με τη βάση και τους πολίτες στεγανοποίησε πολιτικά την παράταξη και στείρωσε την πολιτική της πνοή και δημιουργικότητα της.
Τα τελευταία χρόνια τα ΠΑΣΟΚ μοιάζει με μια καλά φραγμένη «παιδική χαρά» όπου «τα τρομερά μωρά» ως άλλοι επίγονοι αρέσκονται και εμμένουν στην δική τους ανεπαρκή κοσμοθεώρηση και αντίληψη των πραγμάτων.
Παρά τις εσωκομματικές διαδικασίες για την ανάδειξη αρχηγού το κόμμα είναι κλειστό και μοιάζει να έχει πάει διακοπές μέχρι νεοτέρας.
Αυτές οι «πολιτικές διακοπές» είναι που το απαξιώνουν στον κόσμο του και εμποδίζουν να εισχωρήσει «νέο πολιτικό αίμα» και με αυτόν τον τρόπο του στερούν την ευκαιρία μέσα από μια γόνιμη και διαρκή αυτοκριτική σχετικά με το παρελθόν του, αλλά και συστηματική αντιπολίτευση και πολιτική κινητικότητα να δρέψει πολιτικά πλεονεκτήματα και να επιστρέψει εκ νέου στο πολιτικό προσκήνιο μα κυρίως στη συνείδηση των πολιτών, ως η κυρίαρχη δύναμη που μπορεί να οδηγήσει την χώρα σε κλίμα ευφορίας και ανάπτυξης καθώς και αξιοποίησης των ευκαιριών που μας παρουσιάζει η ιστορική συγκυρία και η πραγματική δυναμική της κοινωνίας.