Ήρθε πάλι αυτή η αφρικανική σκόνη που με την ζούρλα που κουβαλάει στο κατακάθι της λάσπης της μου φέρνει έναν αέρα αλλαγής και τομών ανατρέποντας τα προηγούμενα δεδομένα.
Είναι βαριά η καρδιά μου ακόμη πιο φορτωμένη η ψυχή μου και νιώθω να με εκφράζουν όλο και περισσότερο οι στίχοι εκείνου του τραγουδιού που θυμάμαι με τη φωνή του Νταλάρα "θέλω να τα πω...''
Θέλω να τα πω ν' αδειάσει το μέσα μου, να σκορπίσω έγνοιες και σκοτούρες και να ξεδιαλύνει η θολούρα μέσα μου, πιο θολή απ' την αφρικανική σκόνη που αποκαλύπτει αλήθειες και σε λυτρώνει.
Όταν προσπαθείς για κάτι πρέπει να υπολογίσεις ότι το φιλότιμο τελειώνει γρήγορα και τότε είναι που έρχεται η ώρα για καθαρές, μα ξεκάθαρες λύσεις που ακόμα και αν πονάνε πρέπει να δοθούν άμεσα και χωρίς ίχνος διάθεσης για υποχώρηση.
Όταν έχεις την ευθύνη των πραγμάτων τότε έχεις και την ευχέρεια των αποφάσεων, σωστών ή λαθεμένων λίγη έχει σημασία όταν πρέπει να σηκώσεις το καρό από τη λάσπη για να πάρει μπρος να συνεχίσει την πορεία για να μην βαλτώσει και χαλάσει το πολύτιμο φορτίο και πάει η όλη προσπάθεια στράφι.
Πρέπει τότε να δώσεις λύσεις που έχουν σχέση με την πραγματικότητα και τα πραγματικά δεδομένα που ενίοτε είναι τρομακτικά και δεν θέλουμε ούτε να τ' αντικρύσουμε, όμως έχει έρθει η ώρα πια των αποφάσεων που ή θα μας πάνε μπροστά ή θα αλλάξουν την πορεία μας προς τα εκεί προ πρέπει να την αλλάξουν, αφού μάλλον η ρότα που είχαμε πάρει δεν έβγαζε πουθενά.
Ίσως είναι το πιο δύσκολο κομμάτι της διοίκησης αυτό των αποφάσεων αλλά το βάρος πάντα πέφτει σ' έναν που πρέπει να εξετάσει θέλω και παραμέτρους, αλλά κυρίως να βρει το μέτρο του εφικτού και των πιο πιθανόν επιτεύξεων. Σε άλλη περίπτωση το εγχείρημα είναι μεγαλεπίβολο και θα καταρρεύσει στο βάρος της μεγαλομανείας και στα θέλγητρα της ματαιοδοξίας που όλους λιγότερο ή περισσότερο μας παραπλανούν και γοητεύουν.
Επιστροφή λοιπόν στην πραγματικότητα, στην διαπραγματευτική προσαρμογή των δεδομένων και όλων αυτών των κινήσεων που επανακαθορίσουν τους ρόλους στην ομάδα όπως και την διαβάθμιση των μελών της.
Η ευθύνη πέφτει σε αυτόν που ανέλαβε την τόλμη και το ρίσκο της δημιουργίας, σε αυτόν που οφείλει να εξασφαλίσει ροή ζωτικότητας και συντήρησης του όλου εγχειρήματος βασιζόμενος σε αργά και στερεά βήματα.
Ας είναι αυτό μια αρχή ώστε η θολούρα της αφρικανικής σκόνης να διαλυθεί αφήνοντας τόπο σ' ένα πεντακάθαρο ουρανό και ανοιχτούς ορίζοντες στα όνειρα και τα θέλω μας.
