...αφρικανική σκόνη...
Τούτη η σελίδα σκονισμένη μου μοιάζει και κάπως ξεχασμένη στο χρόνο.
Ωστόσο υπάρχουν πράγματα που με συνδέουν μ' αυτήν.
Όπως σήμερα που έστω και από λάθος μπήκα μέσα να ρίξω μια ματιά
έτσι για να δω που είχα μείνει.
Στο ιστολόγιο εννοώ γιατί όλα τ' άλλα εξελίσσονται στους δικούς τους ρυθμούς που καμιά φορά απορώ και εγώ ο ίδιος να έχω τη δύναμη να το ορίσω απλά τ' αφήνω να τρέχουν ανεξέλεγκτα και όπου με βγάλουν οι σχιζοφρενείς ρυθμοί μου.
Ίσως είναι έτσι, ίσως και αλλιώς....η κατάληξη τους θα δικαιώσει τις επιλογές που κάναμε ή δεν κάναμε τελικά
Αλήθεια γιατί ήθελα σήμερα να μιλήσω και να ξεδιαλύνω τις σκέψεις μου;
Η μέρα μουντή και με την σκονή από την Αφρική να μοιάζει σαν καζάνι, ωστόσο διαπιστώνω μια ευφορία στη διάθεση μου που δεν μπορώ επακριβώς να εξηγήσω...
Η θάλασσα έχει απλώσει την ηρεμία της, ο χρόνος ίσως και αυτό λόγω της ράθυμης αφρικάνικης σκόνης μοιάζει σα να μην υπάρχει και να έχει διακοπές.
Μεσημέρι...ο θόρυβος από τα μηχανάκια, κάποια βήματα από κάτω κι' εγώ στο γραφείο, μερικές στιγμές λίγο πριν κλείσω το εβδομαδιαίο μου φύλλο.
Τελικά σε αυτό το πανηγύρι των ξεχασμένων στιγμών νιώθω τρελή ενέργεια και μια γλυκιά προσμονή πως από την τούτη την ανάπαυλα κάτι καλό θα βγει...
Έτσι αόριστα και απροσδιόριστα ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ για άλλη μια φορά το μέσα μου...
Άλλα λόγια για σήμερα δεν έχω, την επόμενη φορά ίσως επισκεφτώ ξανά τούτον τον αόριστο και άναρχο ιδεότοπο και όχι μόνο που θέλει να στέλνει μηνύματα στέλνεις σε άγνωστους αποδέκτες.
ΥΓ: Τώρα θυμήθηκα ατάκα από ταινία επιστημονικής φαντασίας "δεν μπορείς ποτέ να σταματήσεις το σήμα''
