Τα νέα Δημαρχεία και επερχόμενος Καποδίστριας 2

Το τελευταίο καιρό εγκαινιάζονται νέα Δημαρχεία στο νομό μας.
Σύγχρονα διοικητήρια κατά τα άλλα που δίνουν αέρα μιας άλλης διοικητικής αντίληψης σε χώρους που και οι πολίτες αισθάνονται άνετα και οι εργαζόμενοι υπηρετούν τον πολίτη σ’ ένα ιδανικό περιβάλλον.
Σαφώς η ύπαρξη διοικητηρίων που να καλύπτουν τις σημερινές ανάγκες είναι απαραίτητες πλην όμως εδώ μας γεννάται μια απορία.
Για τα νέα διοικητήρια – δημαρχεία έχουν δαπανηθεί χρήματα ώστε αυτά να συμβολίσουν τον θεσμό που υπηρετούν την τοπική αυτοδιοίκηση και τον εκάστοτε Δήμο.
Για πόσο όμως θα υπάρχουν οι Δήμοι και πόσο βιώσιμοι και λειτουργικοί είναι στ’ αλήθεια;
Έχουμε σοβαρά διερωτηθεί αν για την διοίκηση ενός πληθυσμού 45.000 ατόμων είναι απαραίτητοι 8 Δήμοι, 2 Κοινότητες και 1 Νομαρχία;
Πόσο δύσκολο πράγμα μπορεί να είναι η διοίκηση στον τόπο μας όταν το ευρωπαϊκό αντίστοιχο για την ίδια πληθυσμιακή ενότητα αριθμεί μόλις ένα Δήμο και ως διοικητική ενότητα θεωρείται σχεδόν κοινότητα.
Πόσο δύσκαμπτη πρέπει να είναι η δημόσια διοίκηση σ’ αυτήν την χώρα όταν απαιτούνται τόσοι πολλοί για να διοικήσουν τόσο λίγους;
Είναι σαφές ότι η διοικητική διάρθρωση και δομή της χώρας υπηρετεί σκοπιμότητες και την ένδεια μας να βολέψουμε κομματικούς στρατούς και στις περισσότερες περιπτώσεις εργαζόμενους χωρίς κίνητρα εξέλιξης.
Με αυτά δεν θέλουμε να κατηγορήσουμε όσους εργάζονται και υπηρετούν την τοπική αυτοδιοίκηση αλλά περισσότερο το σύστημα που τους εγκλωβίζει σε γραφειοκρατικές περαιώσεις ώστε όλοι να συνυπάρξουν και να χωρέσουν αρμονικά.
Το κράτος μας και η διοικητική του μορφή σήμερα είτε σε κεντρικό επίπεδο, είτε σε τοπικό επίπεδο μας κοστίζει πολλά και στις περισσότερες περιπτώσεις σπάνια καλύπτει τις ανάγκες των πολιτών.
Γι’ αυτό αργά ή γρήγορα και ανάλογα με το πόσο θα μας πιέσει το θεσμικό πλαίσιο της Ε.Ε μια νέα διοικητική αναδιάρθρωση είναι απολύτως αναγκαία αν θέλουμε να βρούμε τον βηματισμό μας με την σύγχρονη ευρωπαϊκή πραγματικότητα.
Τώρα βέβαια θα ρωτήσετε προς τί τα νέα Δημαρχεία και διοικητήρια ανά την Ελλάδα, το φαινόμενο δεν είναι μόνο θεσπρωτικό, όπως εύλογα αντιλαμβάνεστε.
Αν μη τι άλλο θα μείνουν προίκα στις τοπικές κοινωνίες που θα βρούνε χώρους να στεγάσουν λιγότερο ενδεχομένως διοικητικές και περισσότερο ανθρώπινες όπως κοινωνικές και πολιστικές εκδηλώσεις καθώς και πρωτοβουλίες πολιτών.
Γι’ αυτό και δεν κατακρίνουμε τα νέα διοικητήρια που εμφανίζονται και κοσμούν τις έδρες των Δήμων του τόπου, μόνο που όσο θα προσδιορίζουμε την αναγκαιότητα τους, τόσο περισσότερο πρέπει να αντιλαμβανόμαστε ότι στο μέλλον αυτά τα κτίρια μπορούν να αποτελέσουν τα σημεία αναφοράς των πολιτών, είτε με την φιλοξενία αποκεντρωμένων δημόσιων υπηρεσιών για τον πολίτη, είτε με την χρήση των χώρων από ομάδες πολιτών που θα αναδείξουν την δική τους εγχώρια δυναμική σε πολλαπλά επίπεδα.