Φθινοπωρινή σαγήνη

Ώρες, ώρες υπάρχουν εικόνες που σου παίρνουν το μυαλό, εικόνες που σου καλμάρουν την ψυχή και βάζουν την υπόσταση μας σε διαδικασία εναρμόνισης.

Ναι μετά την ένταση του καλοκαιριού τις φωτιές και την αποκάλυψη του πόσο απροστάτευτοι είμαστε ως πολίτες, μετά τις βουβές εκλογές και τις εξελίξεις να τρέχουν στο στρατόπεδο της αντιπολίτευσης, έρχεται η στιγμή που οι ρυθμοί πέφτουν η καθημερινότητα επιστρέφει όπως και ο ρεαλισμός των καταστάσεων.

Δεν υπάρχουν πλέον υπεράνθρωποι, δεν υπάρχουν μεγάλα λόγια, τα κεφάλια μπαίνουν μέσα και μέρα με τη μέρα οι αποστάσεις μεταξύ πολιτών και πολιτικών μεγαλώνουν έχουμε άλλωστε και κοτζάμ κράτος να επανιδρύσουμε και ακόμη πιο δύσκολο να το διοικήσουμε.

Υπάρχουν λοιπόν αυτά τα κενά πλην όμως άκρως ανθρώπινα διαστήματα που αφήνεσαι στην μαγεία της στιγμής, στην ομορφιά του τοπίου που σε περιβάλλει και ξαφνικά αντιλαμβάνεσαι ότι έχει αλλάξει η εποχή έχει έρθει το φθινόπωρο. Ο καιρός έχει γλυκάνει και όλα μοιάζουν με προσευχή και θεία ευχαριστία στη φύση και τον μέγα δημιουργό και πλάστη αυτής της ζήσης που αιώνες τώρα ανέχεται εμάς με την μικρότητα και την βλακεία μας.

Σε τούτες τις στιγμές αναγνωρίζεις πάλι τα χρώματα, τις μελωδίες της βραδιάς και ότι ο ορίζοντας και η προοπτική που κάνει την κάθε μας στιγμή ομορφότερη βρίσκεται μπροστά μας και όχι κάπου αόριστα στο μέλλον.
Εδώ και τώρα με μια χούφτα σκέψεις μπορείς να δημιουργήσεις να πλάσεις μια φωτεινή γωνιά να κρατήσεις μια σπίθα ελπίδας την πίστη πως με μια ευχή, με μια θετική μας σκέψη, με μια έγνοια αγάπης μπορούμε με απλό τρόπο να βελτιώσουμε πρώτα τη διάθεση μας, τον εαυτό μας και έπειτα την γειτονιά, την πόλη μας, τον τόπο μας, τον κόσμο ολάκερο.

Ευτυχώς που έχουμε εμείς τη δύναμη να ορίσουμε τη στιγμή ευτυχώς που κάτι κρατάμε και για εμάς, κάτι που δεν μπορούν να αλώσουν οι εξουσιαστικές υποσχέσεις, ούτε να μας το υφαρπάσουν οι ψηφοθηρικοί μηχανισμοί.
Ευτυχώς έχουμε τις ανθρώπινες στιγμές, στην μικροκλίμακα μας, ευτυχώς υπάρχει το ανθρώπινο μεγαλείο που θέλει να τις μοιραστεί αυτές τις διαθλάσεις της ζωής με μύριους όσους έχουν κάνει παρόμοιες σκέψεις.

Ναι μπορούμε καλύτερα, ναι θα επιβιώσουμε και χωρίς μπροστάρηδες ρισκάροντας μια σκέψη μοναδική.

Εμείς μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς που μας ζητούσαν την άδεια να ηγηθούν της μοίρας μας, μπορούμε και να την αλλάξουμε την ζωή και την μοίρα ακόμη και να την πάρουμε στα χέρια μας αν θέλετε με το μεγαλείο της ψυχής και της θετικής μας διάθεσης, αυτοί όμως οι υπεράνθρωποι των τελευταίων ημερών μπορούν να ζήσουν και να υπάρξουν, έστω και ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, σπουδαίοι χωρίς την δική μας ανοχή;

Κουράστηκα και λέω να αφήσω τις σκέψεις μου να τρέξουν μακριά και να αφεθώ στη μέθη των χρωμάτων αυτής της φθινοπωρινής σαγήνης!