Ερωτήματα που πλανώνται και ζητάνε επίμονα απαντήσεις.
Ωστόσο όταν βάζεις έναν προβληματισμό σε δημόσιο διάλογο παίρνεις απαντήσεις και ανακαλύπτεις οπτικές γωνίες που δεν είχες εντοπίσει ή έχεις προσεγγίσει και φωτίζεις λίγο περισσότερο.
Στο χθεσινό μας post που πήραμε απαντήσεις που έχουν το ξεχωριστό ενδιαφέρον και διαχωρίζουν τον «επιθυμητό ανενεργό πολίτη» με τον «πολίτη που ορίζει τη θέση του, τα θέλω και δεν θέλω…» Διαβάστε τον σχολιασμό που ακολουθεί και θα καταλάβετε.
Επόμενη μέρα, επόμενες μέρες
Επόμενη μέρα. Κάτι τελείωσε κάτι αρχίζει. Η ζωή αρχές και τέλη. Όταν πρόκειται για φάσεις του δικού σου οικείου περιβάλλοντος (οικογένεια για παράδειγμα) έχεις όλη την ευθύνη και όλη την ισχύ. Βρίσκεις τρόπους και διαχειρίζεσαι και να τοποθετείσαι στη νέα φάση. Όταν όμως έχει να κάνει με ένα υπερ-σύστημα τα πράγματα γίνονται διαφορετικά. Τις περισσότερες φορές τα υπερ- συστήματα σου εναποθέτουν μονάχα ευθύνες κρατώντας την ισχύ σε άλλο επίπεδο που με την πρώτη ματιά δεν το διακρίνεις. Ο μόνος δρόμος λοιπόν που φαίνεται ο πλέον εύκολος και βολικός είναι η αποστασιοποίηση και το δεν βαριέσαι δεν με αφορά. Με αυτή την θέση γίνεσαι ένας επιθυμητός ανενεργός πολίτης, ο οποίος ανταποκρίνεται μόνο όταν τον χρειάζονται σαν ψηφοφόρο. Όμως το οικείο περιβάλλον αποτελεί ένα υποσύστημα ενός ευρύτερου, επηρεάζει και επηρεάζεται. Το ερώτημα λοιπόν είναι με ποιον τρόπο μπορώ να είμαι παρόν, ενεργός, στο σπίτι, στην γειτονιά, στην πόλη, στην χώρα στον κόσμο, κρατώντας την προσωπική μου ευθύνη και διεκδικώντας την ισχύ που μου αναλογεί. Στην εποχή μας πλέον δεν υπάρχουν αυτονόητα. Την κάθε στιγμή στην κάθε φάση χρειάζεται να ορίζεις την θέση σου, τα θέλω και δεν θέλω, τις ανάγκες τα πιστεύω. Αυτή είναι και η ισχύ σου! Τι έχεις να κερδίζεις;
Το ταξίδι για την Ιθάκη……
ANNA
4 σχόλια:
"'Ολοι μας κατοικούμε στον υπόνομο, αλλά κάποιοι από μας κοιτούν τ' αστέρια."
(Οscar Wilde)
Καλησπερα ατσαλακωτε
ενας ατσαλακωτος ,ειναι και σε ολη του την παρουσια ατσαλακωτος,στην ζωη του ,στην καθημερινοτητα του ,στις σκεψεις του.Ειναι λιγο στεγνος και ωμος .Ετσι το αντιλαμβανομαι.Δεν νομιζω να σου ταιριαζει αυτο το επιθετο .Εκτος και αν θελεις να περιφρουρησεις την ψυχη σου .Πρεπει να ειναι πολυ τυχεροι οι ανθρωποι που ειναι διπλα σου .Ειχα πλεον πιστεψει οτι δεν υπαρχει τιποτα λαμπερο ,τιποτα διαφορετικο σε αυτην την πρωτογονη ζωη μας .Πιστευα οτι ολα και ολοι εχουν ισοπεδωθει.Να εισαι παντα χαρουμενος .να παλευεις για τις ωραιες σου σκεψεις και τα λογια σου .Σε παρακαλω ενημερωσε τον φιλο kokkino ,οτι ο Oscar Wilde το ειπε καθαρα ,στον βοθρο , και οχι ευγενειες.
Καληνυχτα ,και για βραδυ σου αφιερωνω το tango που ακουγεται διπλα απο το cafe οπου μαθαινουν να χορευουν.Τι να κανω η γειτονια μου εχει πολυ ποικιλια ,το πρωι Figaro το βραδυ Tango.
@ Κόκκινος
Φίλε Γιάννη καλησπέρα, έχει πολύ μεγάλη σημασία και είναι τέχνη παλιά,
να μετατρέπει κανείς την αθλιότητα σε ομορφιά, τον πυλό σε ζωή, την καθημερινότητα σε μεγαλείο.
Αυτό είναι το ανθρώπινο μεγαλείο να κοιτάει ψηλά " άνω θρώσκω "
@ Πράσινο Λικέρ
Λικεράκι καλησπέρα! Μάλλον ζεις σε γειτονιά αγγέλων το πρωί Figaro, το βράδυ Tango τι να πω,
Όμορφα πράγματα, η ανθρώπινη ψυχή που πάλλεται στο κορμί του δίνει ώθηση το κινεί και το τσακίζει, το κάνει να ρουφήξει τη στιγμή γιατί ως κορμί είναι εφήμερο και μοναδικό. Πρέπει να υμνήσει τη ζωή και να την αγαπήσει πρέπει να ανοίξει τις πύλες της μοναξιάς να τραγουδήσει ελεύθερα χωρίς φόβο και αναστολές και να χορέψει το σούρουπο σαν πέφτει η μέρα ανιχνεύοντας την ερωτική του διάσταση ένα μεθυστικό και λικεράτο Tango.
Να είσαι πάντα καλά!
ΥΓ.Δεν ξέρω πόσο μπορώ να περιφρουρήσω την ψυχή μου, μπορώ όμως να την βοηθήσω να με οδηγήσει στην δική μου αλήθεια, στο αέναο μονοπάτι της αυτογνωσίας.
Ο δρόμος βέβαια είναι μακρύς ανηφορικός και κακοτράχαλος....
Στο τελος της ανηφορας ,υπαρχει η κουραση που συνοδευεται απο το
αδυνατο που εγινε δυνατο.Στην κατηφορα κουραζεσαι για κατι που ο
καθενας θα μπορουσε να κανει
.
Αριστομενης Προβελεγγιος.
Δημοσίευση σχολίου