Οι εκλογές έρχονται μα τα προβλήματα είναι πάντα εδώ. Ειδικά στην πόλη της Ηγουμενίτσας μοιάζουν ανυπέρβλητα. Μια πόλη σε εξέλιξη μια πόλη με παθογένειες και σχεδόν στρεβλό ξεκίνημα από την μέρα που έπεσε ο πρώτος θεμέλιος λίθος. Ωστόσο είναι μια πόλη που αγαπάμε και παρά τα λάθη του παρελθόντος αξίζει να την φέρουμε εκεί που ονειρευόμαστε.Αφορμή για την έναρξη προβληματισμού στην μπλογκόσφαιρα στάθηκε κείμενο που δημοσιεύτηκε στις 28/7/2007 στην Εφημερίδα Ελευθεροτυπία και παραθέτουμε.
Συνέντευξη με μια πόλη που χάνεται… (ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ ΜΠΛΟΓΚ)
Η Ηγουμενίτσα από πολλούς θεωρείται μια σύγχρονη μικρή πόλη.
Η αλήθεια είναι ότι η γεωγραφική της θέση τη βοήθησε να αναπτυχθεί, να αποκτήσει λιμάνι που μεγάλωσε κι’ αυτό. Τουρίστες που περνούν και νταλίκες που μεταφέρουν εμπορεύματα συνωστίζονται πολλές φορές το καλοκαίρι στο τσιμέντο του λιμανιού.
Είναι όμως στ’ αλήθεια αναπτυγμένη πόλη η Ηγουμενίτσα; Τι θα έλεγε η ίδια αν μπορούσε να μιλήσει;
- Από πού πήρες το όνομα σου;
«Τον 13ο αιώνα οι Βενετοί χρησιμοποιούν το φυσικό λιμάνι για τον ελλιμενισμό των καραβιών τους. Έφτιαξαν ένα φρούριο, χαρτογράφησαν την περιοχή και την ονόμασαν Gomennize».
- Στη συνέχεια τι έγινε;
«Τους Βενετούς διαδέχτηκαν οι Οθωμανοί και μετά το 1910 χτίζονται τα πρώτα κτίρια της πόλης. Σταδιακά στην πόλη φτάνουν Βλάχοι νομάδες και Βορειοηπειρώτες. Την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά έγινα πρωτεύουσα του νέου νομού Θεσπρωτίας».
- Και μετά τον πόλεμο;
«Ήρθε η ‘’ανάπτυξη’’. Στην αρχή, όλα καλά και ωραία. Γύρω από το λιμάνι, τις δημόσιες υπηρεσίες και τους λίγους ελεύθερους επαγγελματίες φτιάχτηκε η μαγιά για όσα ακολούθησαν».
- Δηλαδή;
«Τη στεβλή οικιστική ανάπτυξη. Τις δεκαετίες του 60’ και του 70’ κυρίως αλλά και αργότερα, πολλοί κάτοικοι της πόλης υποχρεώθηκαν να μεταναστεύσουν αναζητώντας καλύτερη τύχη. Η Γερμανία ήταν ο βασικός προορισμός όσων έφυγαν».
- Πως ήταν η ζωή πριν από 50 χρόνια;
«Πριν από 50 ή 60 χρόνια υπήρχε φτώχεια. Οι περισσότεροι κάτοικοι ζούσαν με λιγοστά έσοδα. Και μπορεί για τους περισσότερους οι δυσκολίες να ήταν μεγάλες, ωστόσο η καθημερινότητα ήταν πιο ωραία. Το φυσικό περιβάλλον προσέφερε στους κατοίκους ένα μέρος απ’ όσα τους έλειπαν».
- Και η οικιστική ανάπτυξη πότε ήρθε;
« Από τις δεκαετίες του 60’ και του 70 κουμάντο έκαναν οι μεγαλοτσιφλικάδες που επένδυσαν στη συνέχεια σε τουριστικές επιχειρήσεις και στο λιμάνι. Τη σκυτάλη πήραν οι εργολάβοι που εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι συμμετείχαν στην εξουσία. Αδιάφοροι όσοι πέρασαν από την τοπική εξουσία επέτρεψαν την τσιμεντοποίηση. Σήμερα υπάρχουν πολλές πολυκατοικίες έξι, επτά και οκτώ ορόφων, πνίγοντας όλους τους δρόμους στο τσιμέντο».
- Δεν αντέδρασε κανένας;
«Κανένας. Το χειρότερο είναι ότι αυτό το έγκλημα έγινε με τη συμμετοχή «επωνύμων» μελών της τοπικής κοινωνίας. Εκμεταλλεύτηκαν τη σταδιακή επέκταση του σχεδίου πόλης και όπου έβρισκαν τρύπες έφτιαξαν κακόγουστες πολυκατοικίες που δεν πληρούν όσα απαιτεί μια σύγχρονη πόλη. Το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει διάθεση να αλλάξει αυτή η κατάσταση που έχει παγιωθεί».
- Και το μέλλον;
«Αν δεν αλλάξει η νοοτροπία, μέλλον δεν υπάρχει. Φαντάσου ότι κάποτε η παραλία έκλεινε για τα αυτοκίνητα κάθε βράδυ για να μπορούν οι κάτοικοι να περπατούν. Τώρα οι δρόμοι είναι γεμάτοι αυτοκίνητα στριμωγμένα το ένα δίπλα στο άλλο. Και τα καφέ απλωθεί στα πεζοδρόμια. Ποιος τα επιτρέπει μπορεί να απαντήσει κανείς;
Θ.ΤΣ
Έκφραση προβληματισμών και θέσεων στο www.igoumenitsablog.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου