Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007

Εδώ χτίζουμε γέφυρες ανθρώπινης επικοινωνίας

Πότε είναι καιρός να γράψουμε και πότε να σιγήσουμε;
Πότε έρχεται αυτή η ανάγκη όπου θέλουμε να τα πούμε πρώτα στον εαυτό μας κι’ έπειτα σ’ όλο τον κόσμο;
Σ’ αυτήν την περίοδο, τώρα που το προεκλογικό σκηνικό έχει στηθεί αισθάνεσαι την ανάγκη να σωπάσεις, να μην κάνεις άλλο λόγο για τα κοινά, αλλά αντίθετα να μιλήσεις για την ενδότερη ανάγκη να χτίσεις μια επικοινωνία και να ρίξεις γέφυρες ανθρωπιάς.
Κάτι σαν την μπλογκόσφαιρα όπου βγαίνεις τα λες πρώτα και έπειτα μοιράζεσαι απόψεις και ανησυχίες.
Η φίλη μας Άννα μας έστειλε την δική της εκτίμηση λίγο πριν ξεκινήσει το δικό της μπλογκ σ’ αυτό το διαδικτυακό μετερίζι ανθρωπιάς και επικοινωνίας.
Άννα, καλή τύχη με το μπλογκ σου.

Ήρθε καιρός να….

Και πάλι γράφω, είναι η ανάγκη των καιρών η επικοινωνία και είναι επίσης η εποχή της τεχνολογίας. Η επικοινωνία μέσα από την τεχνολογία.
Ναι ήρθε ο καιρός για αλλαγές πολλών ειδών. Η σελίδα σε ένα βιβλίο αλλάζει με μια κίνηση του δακτύλου, όμως για την αλλαγή κατοικίας για παράδειγμα, που αρχικά δεν φαίνεται και πολύ δύσκολη, χρειάζεται μετρώντας τις ανάγκες σου να δεις ότι το σπίτι σου πια δεν τις καλύπτει, να αποφασίσεις να μπεις στην διαδικασία αναζήτησης, για σπίτι σε περιοχή που να σου αρέσει, να δεις τους χώρους του, την γειτονιά, τα οικονομικά σου, να οργανώσεις την μεταφορά και πάει λέγοντας. Και έρευνες λένε ότι η μετακόμιση είναι από τις πιο αγχογώνες καταστάσεις. Οι άλλες αλλαγές προϋποθέσουν πολύ συμπλοκότερες κινήσεις που αφορούν τόσο το εξωτερικό περιβάλλον όσο και την εσωτερική κατάσταση. Κάθε αλλαγή ενέχει, φόβο αγωνία, άγχος….κάθε αλλαγή προϋποθέτει ξεβόλεμα, απόφαση, αγώνα, εγρήγορση. Λέμε να αλλάξουμε νοοτροπία. Συμφωνώ, αλλά πιστεύω ότι οι περισσότεροι περιμένουμε τον άλλον να κάνει την αρχή. Για τις μεγάλες αλλαγές χρειάζονται οι μικρές και φαινομενικά ασήμαντες. Και έχουμε δρόμο πολύ, ακόμα και για τις μικρές. Πάντως πιστεύω ότι μια καλή συνταγή για το αλλάζω είναι να ξεκινήσει κανείς από αυτές που αντέχει. Αλλάζω τον εαυτό, την οικογένεια, τον κύκλο των δικών, την γειτονιά την πόλη, την περιοχή, την Ελλάδα …τον κόσμο. Αρχίζω από τις απλές δομές και πάω στις σύμπλοκες και στις ακόμη συμπλοκότερες.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν όλοι από το πρώτο σκαλοπάτι, από εκεί που φτάνει το χέρι μας και ας έχουμε στο νου μας την δύναμη των πολλών χεριών…

4 σχόλια:

Ατσαλάκωτος είπε...

Η δύναμη των πολλών χεριών.
Μεγάλη κουβέντα και ουσιαστική αν θέλουμε να κάνουμε το βήμα μας προς τον πολίτη του μέλλοντος.
Πρέπει να πιστέψουμε ότι κάπου αλλού, λίγα τετράγωνα από εμάς υπάρχουν και άλλοι με τις ίδιες ανησυχίες, υπάρχουν και εκφράζονται , προβληματίζονται και οραματίζονται κάτι καλύτερο.
Όλοι μαζί μπορούμε να γίνουμε παλμός που θα επιφέρει αλλαγές, στο σήμερα, στο τώρα και το αύριο που επιμένουμε να είναι διαφορετικό κι' ελπιδοφόρο.

kokkinos είπε...

H επόμενη ημέρα δεν μπορεί να περιμένει...

http://e-thesprotia.pblogs.gr/2007/09/h-epomenh-hmera-den-mporei-na-perimenei.html

prasino liker είπε...

Aγαπητε ατσαλακωτε,
θελω κατα πρωτον να σε ευχαριστησω για την απαντηση σου στο ηλεκτρονικο μου ημερολογιο.Ησουν ο πρωτος, και καταλαβαινεις οτι για μενα που προσπαθω να ακολοθησω τα βηματα της τεχνολογιας συγκλονιστικο.Θα προτιμουσα χαρτι μολυβι ,αρωματισμενο φακελλο ,γραμματοσημο , και ολα αυτα που χρειαζονται να επικοινωνησεις με τους αλλους.Μαλλον εχω μεινει πισω,για αυτο και εκανα λαθος στον τροπο που σου εστειλα την απαντηση, την καταχωρησα στα δικα μου σχολια.Τελος παντον περιμενα εξωτερικη βοηθεια και πιστεω να τα καταφερα τωρα.Αν μπεις στο you tube
καλεσε ENYA και ακουσε το τραγουδι only time.Πραγματι ειναι πολυ ωραιο να συμβαδιζομε στις γεφυρες και οχι μονο. Καλη σου μερα και μια και ειναι ακομα νωρις και δεν μπορω να σε κερασω πρασινο λικερ σου προσφερω ενα σοκολατακι .

Ατσαλάκωτος είπε...

Πράσινο λικέρ καλησπέρα, σ' ευχαριστώ για το σοκολατάκι με το μουσικό περιτύλιγμα.
Χαίρομαι πολύ που επικοινώνησες μαζί μου και απάντησες συμμετέχοντας σ' αυτήν την γέφυρα της μπλογκόσφαιρας, και της συμπαντική διάστασης του διαδικτύου.
Εδώ υπάρχει πεδίο λαμπρό και άπειροι κοινωνοί των ανησυχιών σου, που δεν φαντάζεσαι. Όσο για τους αρωματισμένους φάκελλους και τους κλασικούς τρόπους επικοινωνίας, αυτοί δεν χάθηκαν ποτέ θα τους βρεις ν'αναπαύονται στο αρχέτυπο της γνώσης και της ανάγκης να μοιραστούμε τις σκέψεις μας.
Βλέπω γράφιες τη νύχτα. Νύχτες μαγικές να χεις λοιπόν στην σφαίρα των ιστολογίων.