Το μετά της μεταπολίτευσης

Τελικά έλαχε στην μεταπολίτευση να κλείσει τον κύκλο της εν μέσω προεκλογικής περιόδου και πυρκαγιών. Αν και εικάζεται ότι τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας θα περιορίσουν τις απώλειες τους μέχρι την ημέρα των εκλογών, ωστόσο θα βρεθούν μετεκλογικά μπροστά σ’ ένα τελείως νέο πολιτικό σκηνικό. Ένα πολιτικό σκηνικό το οποίο δεν θα απαιτεί μεταρρυθμίσεις ως εργαλείο πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης αλλά βαθιές και ουσιαστικές αλλαγές στο σύστημα διοίκησης της χώρας, βαθιές τομές στην νοοτροπία που χαρακτηρίζει τους μετέχοντες σ’ αυτό.

Μια νέα γενιά ανθρώπων απαιτεί ουσία και σοβαρότητα, μια νέα γενιά ανθρώπων στέλνει μήνυμα ότι δεν θα ανεχτεί να τις συμπεριφέρονται οι εκάστοτε κυβερνώντες λες και αντιμετωπίζουν πολίτες δεύτερης κατηγορίας ή τα παιδιά ενός κατώτερου θεού. Αυτή η γενιά μόνο αδιάφορη δεν είναι για τα κοινά και το μέλλον της. Προβληματίζεται , εκφράζεται , προτείνει και απαιτεί. Τέρμα η επαιτεία των πολιτών προς τους πολιτικούς, η δημιουργία ψευδαισθήσεων και αναγκών, τέρμα το Παραμύθι για το βόλεμα και την απαξία, καιρός ν’ απαιτηθεί ουσία από τις πράξεις των πολιτικών.

Ερέθισμα για το σημερινό post πήραμε από το άρθρο του Νίκου Κοτζιά που εντοπίσαμε στο www.g700.blogspot.com. Αυτό το κείμενο μας τονίζει ακριβώς την αναγκαιότητα να περάσουμε στο μετά της μεταπολίτευσης. Σας το παραθέτουμε


Ωρα να αλλάξουμε σύστημα διακυβέρνησης

Από τον Νίκο Κοτζιά,

Εχουν περάσει 33 χρόνια από την κατάρρευση της χούντας. Ώρα είναι να κλείνουμε με την πολιτική της μεταπολίτευσης. Πρέπει η χώρα να γυρίσει σελίδα. Δεν μπορεί να ζει με τις ιδέες και τα πρόσωπα εκείνης της εποχής. Η χώρα έχει ανάγκη να δει κατάματα τα καινούργια προβλήματα που φέρνει η εποχή της παγκοσμιοποίησης. Να μάθει να αντιλαμβάνεται έγκαιρα τα καινούργια προβλήματα. Να τα συζητά δημόσια. Να αλλάξει, δηλαδή, ατζέντα.

Να πάψει να προσαρμόζεται στην ημιμάθεια ορισμένων δημόσιων προσώπων, μερίδας των πολιτικών, μερίδας των δημοσιογράφων, των δημοσκόπων και αναλυτών. Είναι επιτακτική ανάγκη να ανοίξουν δημόσιες συζητήσεις στην Ελλάδα για τον κόσμο που διαμορφώνεται, και για τη διεθνή θέση της χώρας σε αυτό τον κόσμο. Για το πώς η Ελλάδα θα διασφαλίσει για τον εαυτό της τις καλύτερες δυνατές θέσεις. Πώς θα ενισχύσει την έρευνα και την παιδεία της, ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα νέα προβλήματα.

Να επεξεργάζεται εναλλακτικές σε έναν κόσμο που αλλάζει. Να αποκτήσει μια σύγχρονη, δημοκρατική, ικανή και με επάρκεια χωρητικοτήτων δημόσια διοίκηση. Να είναι συνολικά σε θέση να προωθεί λύσεις και να ελέγχει την πορεία τους. Να τις υλοποιεί.

Οι μεγάλες καταστροφές που συνέβησαν στη χώρα είναι αποτέλεσμα της κακής οργάνωσης της διακυβέρνησής της. Αλλά όχι μόνο. Είναι αποτέλεσμα της κοινωνίας της συνενοχής που κρύβει κάτω από «το χαλί», τα σκουπίδιά της. Που καταπατεί, αυθαιρετεί, προτάσσει το μικρό καθημερινό εγωιστικό συμφέρον κάθε άλλου συμφέροντος, κοινωνικού, εθνικού. Μια κοινωνία του «εγώ να είμαι καλά» και όλοι οι άλλοι ας πεθάνουν. Στάση και αντίληψη που δεν κατανοεί πόσο αλληλεξαρτώμενες είναι σήμερα οι ζωές μας. Η έλλειψη ποιότητας ζωής σε μένα θα αποτελέσει αιτία υποβάθμισης σε εσένα.

Οι μεγάλες καταστροφές αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση δεν κατανοεί ότι έχουν αλλάξει πια οι εποχές. Το περιβαλλοντικό ζήτημα αναβαθμίζεται. Η ανάγκη να αποκτήσει το κράτος σύγχρονες δομές και χωρητικότητες (και ασφαλώς όχι αγροφύλακες), να ενισχυθεί η έρευνα και το εκπαιδευτικό σύστημα είναι άμεσες. Όποια κοινωνία δεν το αντιλαμβάνεται, θα τεθεί σε τροχιά πτώσης. Η ιστορία είναι αμείλικτη.

Ηρθε καιρός να γυρίσουμε σελίδα με την περίοδο της μεταπολίτευσης. Να ανοίξουμε μέτωπα στην καθυστέρηση, στο βόλεμα, στις αρρωστημένες καταστάσεις. Να τεθούν κανόνες, ηθικοί και δημοκρατικοί. Να υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου και προώθησης των αποφάσεων. Ήρθε καιρός να αλλάξουμε σύστημα διακυβέρνησης.

Το άρθρο του αρθογράφου και ερευνητή Νίκου Κοτζιά δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ημερησία του Σαββάτου , στις 1 - 9 - 2007.