ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΖΩΗ ΣΤΗ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ

ΚΑΙ Ο κ. ΣΑΙΞΠΗΡ ΣΤΟ …. ΚΑΡΤΕΡΙ

Θεατροχώρι λοιπόν το Καρτέρι. Τρεις θεατρικές παραστάσεις τούτο το καλοκαίρι στο Καρτέρι είναι πολύ, πάρα πολύ σημαντικό. Μπράβο σε όλους τους συντελεστές. Επιτέλους να δώσουμε, να παρουσιάσουμε όχι μόνο πανηγύρια και… σουβλάκια αλλά και θέατρο , εκθέσεις φωτογραφιών, ζωγραφικής κ.λπ.
Και πήγαν όλα καλά. Ανταποκρίθηκε ο κόσμος. Απόδειξη πως και η επαρχία διψά κάτι καλύτερο σε ποσότητα και ποιότητα αρκεί να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι που να έχουν μεράκι και κυρίως τρέλα, « κουσούρι στο κεφάλι». Και φαίνεται πως υπάρχουν. Μην τους…. βαράτε.
Δεν ξέρω τι … πήρε ο κ. Σαίξπηρ από το … Καρτέρι , αλλά οι θεατές πήραν πολλά από την παράσταση.
Καλοβαλμένη, καλοπαιγμένη με χιούμορ και πολλά-πολλά μηνύματα η παράσταση. Μία παράσταση προσεγμένη, μία … σοβαρή κωμωδία. Ευρηματική και έξυπνη ιδέα του συγγραφέα ERHRAIM KISHON. Ο Σαίξπηρ έγραψε , ως γνωστό, το έργο « Ρωμαίος και Ιουλέτα» στο οποίο παρουσιάζει ένα μεγάλο, ιδανικό έρωτα όπου όλα είναι τέλεια, αψεγάδιστα. Έγινε παγκόσμια γνωστός με το έργο του και παίζεται ξανά και ξανά. Αυτά στο … χαρτί. Στη ζωή στην πραγματικότητα δεν έρχονται έτσι τα πράγματα. Έχουν περάσει τόσα χρόνια. Άλλαξαν όλα. Αυτές τις αλλαγές παρουσιάζει , θέλει να παρουσιάσει ο συγγραφέας. Στέλνει λοιπόν πίσω το φάντασμα του Σαίξπηρ για να διαπιστώσει ο ίδιος πως …. ζει σήμερα ο Ρωμαίος και η Ιουλέτα. Διαπιστώνει τα προβλήματα του ζευγαριού, των ζευγαριών και των γονιών με τα παιδιά , τις καθημερινές ιστορίες που ζούμε όλοι λίγο πολύ όλοι μας. Παρουσιάζεται μία σκιαγραφία της σημερινής κοινωνίας.
Από τη μια γελούσαμε και από την άλλη δαγκωνόμαστε, νιώθαμε τσίμπημα στη καρδιά και κουνούσαμε το κεφάλι.. Πέρα όμως από το γέλιο προβληματιστήκαμε. Πως ζούσαν επί … Σαίξπηρ ; Ήταν καλύτερα τότε ; Ήταν χειρότερα ; Όλα τα σημερινά επιτεύγματα, οι ανέσεις, οι πολυτέλειες βοήθησαν τον άνθρωπο ; Οι σχέσεις των ανθρώπων πως ήταν ; Είχαν το άγχος, τα αδιέξοδα που έχουμε σήμερα ; Ζούσαν και αυτοί για να δουλεύουν ή δούλευαν για να ζήσουν ; Αλλά τι ρωτώ, τι αναρωτιέμαι. Τότε είχαμε αφεντικά και δούλους….. Τελικά φύγαμε χαρούμενοι, ξαλαφρωμένοι γιατί οι εύστοχοι διάλογοι, τα ευτράπελα και το σωστό παίξιμο των ηθοποιών «έβγαλαν γέλιο».
Η σκηνοθεσία του κ. Θ. Γκόγκου σοβαρή, απλή , πικάντικη. Δασκαλεμένοι καλά οι ηθοποιοί τόνιζαν εκείνα τα σημεία που θεωρούνται το αλατοπίπερο της κάθε κωμωδίας. Μας κράτησε σε εγρήγορση με τις εναλλαγές από τις αγαπημένες στιγμές στο καυγά, από ένα υπονοούμενο στο άλλο χωρίς υπερβολές τονίζοντας τη δύναμη του θηλυκού από εποχή… Εύας μέχρι σήμερα.

Τα σκηνικά του κ. Α. Τσάτσου και του βοηθού του κ. Γ. Γκόγκου απλά και ταιριαστά . Καθένας με το κουστούμι του, τη φορεσιά του ανάλογα με το ρόλο του. Εκείνο το στιγμιαίο πέρασμα του … ημίγυμνου θηλυκού –διαβόλου από το παράθυρο θα μας μείνει …αξέχαστο .

Τα δύο ξωτικά μας άνοιξαν για καλά τα … μάτια. Που να κοιτάξεις ; Αριστερά την Ρούλα ή δεξιά την Ελένη ;Το ένα ξωτικό ποιο ξωτικό από το άλλο. Δεν χορταίναμε να τις βλέπουμε. Κορμιά μπαλαρίνας, ρυθμός, συγχρονισμός και βαμμένα μάτια … φωτιά. Δύο υπέροχα θηλυκά ξωτικά. Υπέροχη και η χορογραφία της κ. Ιωακειμέδου. Συγχαρητήρια στα δύο ξωτικά την κ. Ντέτσικα και στην κ. Ιωακειμίδου.
Ο κ. Θ. Γκόγκος είχε και την ευθύνη του φωτισμού. Τον ταίριασε άριστα στην σκηνοθεσία του. Φωτισμός εκεί που έπρεπε, όταν έπρεπε. Χαμηλός, απλός χωρίς να ενοχλεί, να υπερτονίζει .

Ο κ. Παπανικολάου –Ρωμαίος έπαιξε με απλότητα. Ήταν ο σύγχρονος άνδρας με τα καθημερινά προβλήματα, με τις αδυναμίες, τα ελαττώματα και τα… προτερήματα. Θαρρώ πως στάθηκε πολύ καλά. Είχε μία αμεσότητα και μας έγινε αμέσως… συμπαθής , οικείος με τα … προβλήματά του. Ήταν ένας από … εμάς τους άνδρες θεατές.
Η Κ. Ανδρεάδη- Ιουλιέτα γυναίκα σύγχρονη, πειστική δεν είχε καμία σχέση με την Ιουλέτα του …. Σαίξπηρ. Ανάμεσα σε ένα άνδρα , λίγο αδιάφορο και στην μοντέρνα κόρη προσπαθούσε να βρει άκρη. Δύσκολος ο ρόλος της αλλά τα πήγε καλά. Ζήτησε βοήθεια και από τον παπά.. Μάταιος κόπος . Ο παπάς είχε αλλού το …νου του.
Η κ. Μπάρμπα ήταν μία ….τροφαντή, σκανδαλιάρα υπηρέτρια. Ο ρόλος της πήγαινε γάντι. Χόρεψε στο ταψί το αφεντικό της τον Ρωμαίο. Και πως αλλιώς να κάνει ο καημένος ο Ρωμαίος..
Η κ. Ευστρατιάδη θαυμάσια, υπέροχη. Αυτή και αν ήταν διαβολοθήλυκο. Μέχρι και το φάντασμα Σαίξπηρ τρέλανε, το ξελόγιασε. Φινέτσα, τσαχπινιά, πρόκληση, τσαμπουκάς, θάρρος, θράσος όλα μαζί σε ένα μικροκαμωμένο κορίτσι της εφηβείας. Ταιριαστός ρόλος. Μπράβο .
Τον κ. Μπούγια σωστά τον διάλεξαν για παπά. Τα πήγε περίφημα. Έβγαλε γέλιο με τις κινήσεις του και τα λόγια του γιατί ουσιαστικά έτσι σκεπασμένος που ήταν δεν μπορούσε να παίξει με το πρόσωπο, με μορφασμούς. Αλήθεια γιατί είχε τόσο χαμηλά τη … κατσούλα του ;
Ο κ. Γραμμένος με την μουσική του δεν μας… ενόχλησε. Ακουγόταν ευχάριστα και την άλλαζε ανάλογα με τις εναλλαγές και τις καταστάσεις που προέκυπταν.. Με τέτοια μουσική και τέτοιο χορό από τη Ρούλα και την Ελένη ήθελα να πεταχτώ και να μπω ανάμεσά τους και να «χορέψω , να χορέψω» και όσο άντεχα…
Άφησα τελευταίο τον κ .Σαίξπηρ φάντασμα… κ. Θωμά Λιώλιο. «Θωμά σού βγάζω το καπέλο». Είσαι το καμάρι μας, ο θησαυρός της Θεσπρωτίας. Μας τρέλανες κ. Θωμά… Σαίξπηρ. Δεν σου έλειπε τίποτε. Απλά σε θαυμάζαμε για μία ακόμη φορά. Τι να πω , τι να γράψω για σένα. Να σε έχει ο Θεός καλά και να μη σου αφήσει το πάθος σου για το θέατρο, αυτή τη γλυκιά σου κουζουλάδα.
Παράσταση του « ΘΕΑΤΡΟΥ ΠΟΛΥΘΈΑΜΑ» των Ιωαννίνων πρώτη φορά παρακολούθησα. Είμαι χαρούμενος, ευχαριστημένος με τη δουλειά τους. Συγχαρητήρια σε όλους. Τους ευχαριστούμε που έπαιξαν σε ένα χωριό του τόπου μας. Συγχαρητήρια και για τους χορηγούς και το Δήμο Μαργαριτίου. Ακόμη πρέπει να επισημάνω και την απλή, κατατοπιστική εισαγωγή, ενημέρωση για την « υπόθεση του έργου» που μας έκανε ο κ. Βαγγέλης Γρ. Αθανασίου. Μας βοήθησε πάρα πολύ και τον ευχαριστούμε. Ήταν απαραίτητο και «καλόν είναι» να καθιερωθεί.
Η χαρά μου είναι ακόμη μεγαλύτερη γιατί στο θίασο συμμετέχουν και … δικά μας παιδιά από την Ηγουμενίτσα. Για τους υπολοίπους γράφω για πρώτη φορά. Τους επισημαίνω ότι δεν είμαι κριτικός θεάτρου. Απλά μου αρέσει το θέατρο και ,ως απλός θεατής, γράφω τα συναισθήματά μου, γράφω με την ψυχή μου , με την καρδιά μου. Γράφω αυτά που ένιωσα. Παρακαλώ λοιπόν να με …κρίνουν με επιείκεια.
Και πάλι συγχαρητήρια σε όλους και σας περιμένουμε με νέες παραστάσεις. Και εγώ πάντα κοντά σας.
Χρήστος Στεφ. Ευαγγέλου
Πλαταριά 22 Αυγούστου 2007.

Περισσότερα για Θέατρο και Πολιτισμό στα Blog ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΗΓΟΥΝΕΝΙΤΣΑΣ
και στο ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΤΟ ΚΑΡΤΕΡΙ