Πρόταση για ημέρα χωρίς αυτοκίνητο

Εμείς εδώ στην Ηγουμενίτσα τι θα κάνουμε;

Στις άλλες πόλεις της Ηπείρου όπως τα Γιάννενα και η Πρέβεζα έστω για μία μέρα, έστω και περιστασιακά άφησαν τα αυτοκίνητα τους και κινήθηκαν με τρόπους φιλικούς προς το περιβάλλον όπως το ποδήλατο η ακόμη και το τουριστικό τρενάκι.
Στην δική μας πόλη και θεσπρωτική πρωτεύουσα τέτοια τιμή δεν είχαμε.
Η στήλη της εφημερίδας Η ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΗ «Φωνή των πολιτών» και η εκπομπή του ΡΑΔΙΟ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ «Ατσαλάκωτα Εμπρός», όπως τα ΙΣΤΟΛΌΓΙΑ (Μπλογκ) «Ατσαλάκωτα Εμπρός» και «ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ ΜΠΛΟΓΚ» καλούν λοιπόν όσους ενδιαφέρονται να επικοινωνήσουν μαζί μας ώστε ένα από τα επόμενα Σάββατα να αφιερωθεί στο ποδήλατο σε μια πόλη έστω και για μία μέρα ελεύθερη από τα αυτοκίνητα.
περισσότερα όπως και Δημόσια Συζήτηση στο http://igoumenitsablog.blogspot.com/

Τουρισμός ή Βιομηχανία;

Ομόφωνο ΟΧΙ από το κοινοτικό συμβούλιο Πέρδικας στην κατάληξη του αγωγού φυσικού αερίου στη θέση «Σταυρολιμένας»

Ύστερα από ανοιχτή συνεδρίαση στην αίθουσα εκδηλώσεων του κοινοτικού καταστήματος Πέρδικας το κοινοτικό συμβούλιο ψήφισε ομόφωνα ΟΧΙ στην διέλευση και κατάληξη του ελληνοιταλικού αγωγού αερίου και της υποθαλάσσιας διασύνδεσης στην θέση «Σταυρολιμένας» Πέρδικας και γενικότερα στα διοικητικά όρια της τουριστικής κοινότητας.
Έντονη και έκδηλη ήταν οι ανησυχία των κατοίκων από την στιγμή που ο φάκελος με την προμελέτη του έργου έφτασε στο Κοινοτικό Μέγαρο.
Περισσότερα όπως και Δημόσιος Διάλογος στο www.thesprotiabloggers.blogspot.com

Το χρονικό ενός ναυαγίου

Να φύγει το ναυάγιο του φορτηγού πλοίου REI από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας

Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από την μέρα που το φορτηγό πλοίο REI με σημαία Βόρειας Κορέας, βυθίστηκε στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας κατά τη διάρκεια φόρτωσης του με τούβλα.

Περισσότερα όπως και δημόσια συζήτηση στο www.igoumenitsablog.blogspot.com

Αφιέρωμα στην Ειρήνη

Το σημερινό post το λάβαμε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο, πρόκειται για κείμενο φίλης αναγνώστριας με αφορμή την σημερινή παγκόσμια ημέρα της ειρήνης. Λίγες σκέψεις και ο σχετικός προβληματισμός από τις γενιές της ειρήνης στην ίδια την ιδέα της ειρήνης και πως αυτή θα έπρεπε να επικρατήσει σε όλα τα πεδία εντός κοινωνίας και όχι μόνο ως λέξη που σημαίνει το αντίθετο του πολέμου. Ειρήνη λοιπόν ως μέσω επίτευξης της κοινωνικής αρμονίας. Εναρμόνιση με τον εαυτό μας, του συνανθρώπους και το περιβάλλον μας. Άννα σε ευχαριστούμε πολύ για το κείμενο και τις σκέψεις που μοιράζεσαι μαζί μας.


«Ημέρα αφιερωμένη στην ειρήνη η σημερινή.
Αλήθεια τι σημαίνει ειρήνη στις μέρες μας;
Σε έναν τόπο όπου δεν έχουμε πόλεμο, αλλού στον κόσμο όλο και κάποιοι πολεμούν!
Τι σημαίνει ειρήνη στην Ελλάδα;
Στην περίοδο των πυρκαγιών για παράδειγμα είχαμε ειρήνη;
Δεν ξέρω ρωτώ;
Στην περίοδο την προεκλογική;
Τότε που οι μαθητές και οι φοιτητές είχαν καταλάβει τον χώρο τους και κάτι φώναζαν να ακούσουμε είχαμε ειρήνη; Όταν στα γήπεδα ξηλώνονται οι καρέκλες και πετάγονται στο αγωνιστικό χώρο τι γίνεται;
Όταν το πετρέλαιο ακριβαίνει και ίσως δύσκολα ζεσταθούμε φέτος έχουμε ειρήνη; Κι όταν ακούω το κλάμα του παιδιού που μόλις της έφαγε, την κραυγή της μητέρας, που άκρη να βγάλει δεν μπορεί, την αγωνία του μαθητή που τρέχει από το σχολείο στο φροντιστήριο και πάλι πίσω…..όταν κυλλά το δάκρυ μου που κανείς δεν με κατάλαβε;

Μήπως να ψάξω στο λεξικό την εννοιολογική σημασία της λέξης; Για να δω….

Τεγόπουλος-Φυτράκης:- Ειρήνη: κατάσταση ησυχίας, ψυχικής ηρεμίας, απουσία εσωτερικών ταραχών ή εξωτερικών πολέμων.-
Μπαμπινιώτης :-άγνωστης ετοιμολογίας… από αρχαίο δάνειο προελληνικής καταγωγής….χρησιμοποιείται σαν αντίθετο του πολέμου…απουσία παθών εντάσεων και συγκρούσεων, μερικά από τα γραφούμενα των λεξικών για την λέξη ειρήνη.
Και ερωτώ και πάλι ζούμε σε μια ειρηνική περίοδο; Από την άποψη των ένοπλων συγκρούσεων ναι η απάντηση είναι ότι έχουμε ειρήνη, από άποψη όμως της κοινωνικής ειρήνης; Της απουσίας παθών εντάσεων και συγκρούσεων;
Εικόνες
Ειρήνη είναι όταν έρχεται ο πελαργός, το χελιδόνι και φτιάχνει την φωλιά του….
Ειρήνη είναι όταν ένα παιδί βάζει στην κάνη του όπλου ένα κόκκινο τριαντάφυλλο….
Ειρήνη είναι το λευκό περιστέρι που πετά σε γαλάζιο ουρανό….
Ειρήνη είναι η πρωινή καλημέρα στον γείτονα
Είναι το φιλί της μητέρας στο μάγουλο του παιδιού για καληνύχτα…..
Ένα αστέρι που πέφτει…
Ειρήνη είναι το ανθρώπινο σώμα κάτω από το σεντόνι στο κρεβάτι του έρωτα…
Είναι η ησυχία μιας φθινοπωρινής νύχτας…..

Διάλογοι

-Εσείς που δεν γνωρίσατε τον πόλεμο, δεν μπορείτε να αξιολογήσετε την ειρήνη!
-Όχι μανούλα μήτε κι εγώ παιδί του μεταπολέμου άντε και λίγο νεότερο δεν έχω ζήσει σε συνθήκες ειρήνης. Και η διαφορά μας είναι ότι για την γενιά σου ήταν ξεκάθαρο τι σημαίνει πόλεμος κατοχή φτώχια. Στην εποχή μου το τοπίο είναι θολό. Δεν γνωρίζω τον εχθρό με την ματιά την πρώτη, δεν φοράει κουκούλα να κρύψει το πρόσωπό του, μήτε έχει την σβάστικα στο πέτο. Κι αυτό ισχύει σίγουρα και για τα παιδιά μου για την νεότερη γενιά. Για εκείνα είναι τραγικότερο, μη αναγνωρίζοντας τον εχθρό στρέφουν τα όπλα στον εαυτό τους……

Εσωτερικός διάλογος

Ειρήνη για μένα είναι να μπορώ να κατανοώ το παρόν, αξιοποιώντας το παρελθόν σχεδιάζοντας το μέλλον.
Ειρήνη για μένα είναι να έχω την δύναμη να αγκαλιάζω τρυφερά τον εαυτό μου και τους άλλους
Ειρήνη για μένα είναι να είμαι ενήμερη για τα πράγματα που με περιβάλλουν, να γνωρίζω για τα πράγματα μέσα μου.
Ειρήνη για μένα είναι να βγάζω κάθε φορά εκείνον τον εαυτό που μπορεί να διαχειρίζεται, τον μαέστρο…
Ειρήνη είναι το φθινόπωρο….
Ειρήνη είναι οι συνθέσεις που έρχονται μετά από τις συγκρούσεις….
Ειρήνη για μένα είναι να αντιλαμβάνομαι ότι βρίσκομαι σε πόλεμο!
Για σένα; »
Άννα

Ποιοι άλλοι εμείς οι Νεοέλληνες

Ενώ υπέγραψαν όλες οι χώρες της Ε.Ε η Ελλάδα δεν υπέγραψε ψήφισμα για την προστασία και αναδάσωση των καμένων περιοχών

Γιατί άραγε;

Είναι καμιά φορά να εξοργίζεσαι και να «παίρνεις κρανίο» στην κυριολεξία. Μα τόση απάθεια σ’ αυτόν τον τόπο ή δεν προλάβαμε γιατί ήμασταν απασχολημένοι με τις εκλογές; Το παρακάτω κείμενο το λάβαμε στο Ε-mail μας. Και είναι άλλη μια αποκάλυψη της κρατικής αναλγησίας που δίνει άλλοθι στα συμφέροντα για να διαλύσουν τον τόπο. Ό λόγος για τις πρόσφατες φωτιές, αλήθεια τις ξεχάσαμε κιόλας, και την υποχρέωση των χωρών που επλήγησαν να υπογράψουν ψήφισμα ότι δεσμεύονται να προστατέψουν και να αναδασώσουν τις καμένες περιοχές. Υπήρξε όμως μια μικρή ταπεινή και περήφανη χώρα που ξέρει καλύτερα και δεν υπέγραψε. Διαβάστε τα παρακάτω και θα καταλάβετε:

«Αγαπητοί φίλοι, συνειδητοποιημένοι πολίτες,
Εκδόθηκε ψήφισμα που υπογράφηκε από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι οι χώρες που επλήγησαν από τις πυρκαγιές πρέπει να δεσμευτούν ότι θα προστατεύσουν και θα αναδασώσουν τις καμένες περιοχές. Ξέρετε ποιός δεν υπέγραψε; ..... Μα ποιός άλλος.... Η Ελλάδα!!!
Μπείτε στο www.petitiononline.com/forestgr/ και υπογράψτε!!! Πρέπει να μαζέψουμε χιλιάδες υπογραφές! Στείλτε το μήνυμα σε φίλους! Όλοι να συμβάλλουμε, αν δεν θέλουμε να δούμε τσιμεντοποιημένες τις καμένες περιοχές! »

Τώρα αν συνεχίζεται να έχετε απορίες γιατί η χώρα μας δεν υπέγραψε ή γιατί το απέφυγε ή όπως θέλετε αλλιώς να το διατυπώσετε, σας παραθέτουμε και τον παρακάτω χάρτη

Μήπως ευλογούμε τα καλά και τα συμφέροντα για μερικούς. Λέμε τώρα…

Φθινοπωρινή σαγήνη

Ώρες, ώρες υπάρχουν εικόνες που σου παίρνουν το μυαλό, εικόνες που σου καλμάρουν την ψυχή και βάζουν την υπόσταση μας σε διαδικασία εναρμόνισης.

Ναι μετά την ένταση του καλοκαιριού τις φωτιές και την αποκάλυψη του πόσο απροστάτευτοι είμαστε ως πολίτες, μετά τις βουβές εκλογές και τις εξελίξεις να τρέχουν στο στρατόπεδο της αντιπολίτευσης, έρχεται η στιγμή που οι ρυθμοί πέφτουν η καθημερινότητα επιστρέφει όπως και ο ρεαλισμός των καταστάσεων.

Δεν υπάρχουν πλέον υπεράνθρωποι, δεν υπάρχουν μεγάλα λόγια, τα κεφάλια μπαίνουν μέσα και μέρα με τη μέρα οι αποστάσεις μεταξύ πολιτών και πολιτικών μεγαλώνουν έχουμε άλλωστε και κοτζάμ κράτος να επανιδρύσουμε και ακόμη πιο δύσκολο να το διοικήσουμε.

Υπάρχουν λοιπόν αυτά τα κενά πλην όμως άκρως ανθρώπινα διαστήματα που αφήνεσαι στην μαγεία της στιγμής, στην ομορφιά του τοπίου που σε περιβάλλει και ξαφνικά αντιλαμβάνεσαι ότι έχει αλλάξει η εποχή έχει έρθει το φθινόπωρο. Ο καιρός έχει γλυκάνει και όλα μοιάζουν με προσευχή και θεία ευχαριστία στη φύση και τον μέγα δημιουργό και πλάστη αυτής της ζήσης που αιώνες τώρα ανέχεται εμάς με την μικρότητα και την βλακεία μας.

Σε τούτες τις στιγμές αναγνωρίζεις πάλι τα χρώματα, τις μελωδίες της βραδιάς και ότι ο ορίζοντας και η προοπτική που κάνει την κάθε μας στιγμή ομορφότερη βρίσκεται μπροστά μας και όχι κάπου αόριστα στο μέλλον.
Εδώ και τώρα με μια χούφτα σκέψεις μπορείς να δημιουργήσεις να πλάσεις μια φωτεινή γωνιά να κρατήσεις μια σπίθα ελπίδας την πίστη πως με μια ευχή, με μια θετική μας σκέψη, με μια έγνοια αγάπης μπορούμε με απλό τρόπο να βελτιώσουμε πρώτα τη διάθεση μας, τον εαυτό μας και έπειτα την γειτονιά, την πόλη μας, τον τόπο μας, τον κόσμο ολάκερο.

Ευτυχώς που έχουμε εμείς τη δύναμη να ορίσουμε τη στιγμή ευτυχώς που κάτι κρατάμε και για εμάς, κάτι που δεν μπορούν να αλώσουν οι εξουσιαστικές υποσχέσεις, ούτε να μας το υφαρπάσουν οι ψηφοθηρικοί μηχανισμοί.
Ευτυχώς έχουμε τις ανθρώπινες στιγμές, στην μικροκλίμακα μας, ευτυχώς υπάρχει το ανθρώπινο μεγαλείο που θέλει να τις μοιραστεί αυτές τις διαθλάσεις της ζωής με μύριους όσους έχουν κάνει παρόμοιες σκέψεις.

Ναι μπορούμε καλύτερα, ναι θα επιβιώσουμε και χωρίς μπροστάρηδες ρισκάροντας μια σκέψη μοναδική.

Εμείς μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς που μας ζητούσαν την άδεια να ηγηθούν της μοίρας μας, μπορούμε και να την αλλάξουμε την ζωή και την μοίρα ακόμη και να την πάρουμε στα χέρια μας αν θέλετε με το μεγαλείο της ψυχής και της θετικής μας διάθεσης, αυτοί όμως οι υπεράνθρωποι των τελευταίων ημερών μπορούν να ζήσουν και να υπάρξουν, έστω και ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, σπουδαίοι χωρίς την δική μας ανοχή;

Κουράστηκα και λέω να αφήσω τις σκέψεις μου να τρέξουν μακριά και να αφεθώ στη μέθη των χρωμάτων αυτής της φθινοπωρινής σαγήνης!

Εκλογές τέλος: Η ώρα της αλήθειας (ΜΕΡΟΣ Β’)

Πως πρέπει να είναι η επόμενη μέρα των πολιτών μετά τις εκλογές. Ποιο ρόλο καλούμαστε να επιτελέσουμε;

Ερωτήματα που πλανώνται και ζητάνε επίμονα απαντήσεις.

Ωστόσο όταν βάζεις έναν προβληματισμό σε δημόσιο διάλογο παίρνεις απαντήσεις και ανακαλύπτεις οπτικές γωνίες που δεν είχες εντοπίσει ή έχεις προσεγγίσει και φωτίζεις λίγο περισσότερο.

Στο χθεσινό μας post που πήραμε απαντήσεις που έχουν το ξεχωριστό ενδιαφέρον και διαχωρίζουν τον «επιθυμητό ανενεργό πολίτη» με τον «πολίτη που ορίζει τη θέση του, τα θέλω και δεν θέλω…» Διαβάστε τον σχολιασμό που ακολουθεί και θα καταλάβετε.

Επόμενη μέρα, επόμενες μέρες

Επόμενη μέρα. Κάτι τελείωσε κάτι αρχίζει. Η ζωή αρχές και τέλη. Όταν πρόκειται για φάσεις του δικού σου οικείου περιβάλλοντος (οικογένεια για παράδειγμα) έχεις όλη την ευθύνη και όλη την ισχύ. Βρίσκεις τρόπους και διαχειρίζεσαι και να τοποθετείσαι στη νέα φάση. Όταν όμως έχει να κάνει με ένα υπερ-σύστημα τα πράγματα γίνονται διαφορετικά. Τις περισσότερες φορές τα υπερ- συστήματα σου εναποθέτουν μονάχα ευθύνες κρατώντας την ισχύ σε άλλο επίπεδο που με την πρώτη ματιά δεν το διακρίνεις. Ο μόνος δρόμος λοιπόν που φαίνεται ο πλέον εύκολος και βολικός είναι η αποστασιοποίηση και το δεν βαριέσαι δεν με αφορά. Με αυτή την θέση γίνεσαι ένας επιθυμητός ανενεργός πολίτης, ο οποίος ανταποκρίνεται μόνο όταν τον χρειάζονται σαν ψηφοφόρο. Όμως το οικείο περιβάλλον αποτελεί ένα υποσύστημα ενός ευρύτερου, επηρεάζει και επηρεάζεται. Το ερώτημα λοιπόν είναι με ποιον τρόπο μπορώ να είμαι παρόν, ενεργός, στο σπίτι, στην γειτονιά, στην πόλη, στην χώρα στον κόσμο, κρατώντας την προσωπική μου ευθύνη και διεκδικώντας την ισχύ που μου αναλογεί. Στην εποχή μας πλέον δεν υπάρχουν αυτονόητα. Την κάθε στιγμή στην κάθε φάση χρειάζεται να ορίζεις την θέση σου, τα θέλω και δεν θέλω, τις ανάγκες τα πιστεύω. Αυτή είναι και η ισχύ σου! Τι έχεις να κερδίζεις;
Το ταξίδι για την Ιθάκη……

ANNA

Εκλογές τέλος: Η ώρα της αλήθειας

Τώρα ήρθε η ώρα της αλήθειας, τώρα θα δούμε και κυρίως θα βιώσουμε με ποιο τρόπο θα πληρώσουμε εμείς, ο κυρίαρχος λαός, το μάρμαρο της εθνικής ανοικοδόμησης και της περαιτέρω επανίδρυσης του κράτους.

Τώρα θα μάθουμε πως θα πληρώσουμε την προεκλογική εκστρατεία και τις πολύχρωμες καμπάνιες των υποψηφίων και κατά πόσο ευσταθούν τα προεκλογικά τα λόγια τα μεγάλα.

Η πεντακομματική βουλή ίσως σηματοδοτεί, ότι η εποχή της άνεσης για τα μεγάλα κόμματα εξουσίας έχει περάσει ανεπιστρεπτί, ακόμη και για την Νέα Δημοκρατία που κέρδισε αυτές της εκλογές χάρη στην ήττα του ΠΑΣΟΚ και την αδυναμία του να αντιληφθεί τις ανάγκες της εποχής και να συνδεθεί με τα ενεργά κύτταρα της κοινωνίας και με τον παλμό του πολίτη.

Ωστόσο, οι πολίτες έδειξαν πως όταν φύγουν από τα στεγανά και τα στερεότυπα, τότε μπορούν αλλάξουν το πολιτικό τοπίο (λαϊκά να τρελάνουν κόσμο) και να οδηγήσουν τα στρατηγικά μυαλά των υπεράνθρωπων πολιτικών, που προεκλογικά όλα τα σφάζουν - όλα τα μαχαιρώνουν και μετεκλογικά αδυνατούν λόγω υψηλών στοχεύσεων και ανειλημμένων υποχρεώσεων, σε αδιέξοδα.

Ας μην γελιόμαστε η σφαλιάρα πήγαινε για τα δύο μεγάλα κόμματα, με το ΠΑΣΟΚ να την πληρώνει περισσότερο λόγω κακής επικοινωνιακής πολιτικής και κυρίως περισσής οικειότητας με το λαό.

Όμως το μετά των εκλογών σημαίνει σκούπα φασίνα σε πρώτη φάση κι’ έπειτα αναζήτηση βηματισμού και κυρίως χρημάτων, γιατί κάποιος πρέπει να την πληρώσει και την «καριόλα» τη νύφη και αυτός συνήθως είναι, ως άλλος «κερατάς και δαρμένος» ο κυρίαρχος λαός, που είχε τη δύναμη στα χέρια του και μόλις λίγα 24ωρα πριν ανέδειξε κυβέρνηση.

Απόφαση το δίχως άλλο σεβαστή. Μόνο που εμείς ως πολίτες απαιτούμε
στα λόγια να ακολουθήσουν πράξεις.

Θα είμαστε εδώ λοιπόν καθημερινά σ’ αυτό το μετερίζι, για να εκτιμούμε την κατάσταση και να ενεργοποιούμε την δυναμική των πολιτών. Θέλουμε τον πολίτη ενεργό και ανήσυχο να μην επαναπαύεται, να επηρεάζει και να συνδιαμορφώνει την καθημερινότητα του στηλιτεύοντας τα κακώς και κείμενα που ενδεχομένως προκύψουν.

Για να δούμε εντέλει, τι θα μας φέρουν οι καιροί και αν όντως περάσαμε με αυτές τις εκλογές στο μετά της μεταπολίτευσης.

Για να δούμε, αν ο πολίτης πάρει πάνω του, τον πραγματικό κοινωνικό του ρόλο, αν ο πολίτης βρει τον τρόπο να βρει μοχλούς πίεσης ωθώντας αυτό το κράτος ν’ αλλάξει επιτέλους, παρέχοντας επιτέλους το «αυτονόητο» που ισχύει για τον μέσο Ευρωπαίο και στους Έλληνες.

Τι κρίμα και άδικο να αποτελεί για μας τους Έλληνες πολίτες το «αυτονόητο» αγωνιστικό αίτημα προς τους εκάστοτε κυβερνώντες.

Τώρα θα ρωτήσετε τι εννοούμε με αυτονόητο; Θα σας το πούμε πολύ απλά και με ελάχιστα λόγια.

Αξιοπρεπής διαβίωση.

Λαϊκή ετυμηγορία

Τελικά πως να την παλέψεις την δουλειά, πως να ξεφύγεις και πως να αποδράσεις από τον εαυτό σου και όλα όσα σε χαρακτηρίζουν.
Αυτές τις μέρες, λίγο πριν την κάλπη συναντάω πολιτικούς υπεράνθρωπους που όλα τα μπορούν και όλα τα καταφέρνουν. Συναντάω πνεύματα που θα μου αλλάξουν το μέλλον και θα βάλλουν τη ζωή μου σε ρότα προκοπής και ανάπτυξης.
Αυτές τις μέρες των εκλογών, αναλογίζομαι και απορώ πως μάλλον πρέπει να είμαι πολύ ηλίθιος που μπαίνω στην διαδικασία να ακούσω όλα όσα ξεστομίζουν από προεκλογικά μπαλκόνια και κυρίως τηλεοπτικά παράθυρα.
Αλλά λες από την άλλη μπορεί να πέσουμε σε κανένα φωτεινό μυαλό, σε κάποιον που έχει αντίληψη της πραγματικότητας και παλεύει να πιάσει το νήμα από την αρχή.
Έτσι επιμένω και υπομένω όλο τον συρφετό που έρχεται μέσα από μύρια κανάλια επικοινωνίας.
Αυτές οι μέρες των ευχολογίων τρομάζω γιατί ως ψηφοφόρος είμαι σημαντικός και ως πολίτης δεν αξίζω δεκάρα. Έχω αξία μέχρι να με τσουβαλιάσουν και έπειτα γίνομαι μάζα, πλέμπα και χάνος λαός.
Πως μπορώ όμως ν' αλλάξω την κατάσταση;
Πως θα κατακτήσω σ' αυτήν την χώρα το αυτονόητο που μου υπόσχονται και προς τα που να στρέψω το βλέμμα μου και να πιστέψω όταν σ' αυτήν την χώρα την λέξη πολιτική, την λέξη δημόσια διοίκηση, κράτος και πολιτεία δεν την έχουμε πάρει στα σοβαρά.
Πως να πιστέψω ότι ο παρτάκιας και τομαριστής νοιάζεται για την κοινωνική πρόοδο.
Γιατί να πιστέψω στους σωτήρες και μεσσίες της καθημερινότητας;
Γιατί να ισοπεδώσω όσα με κόπο και κυρίως πόνο τρεισήμισι χρόνια χτίζω και αντιλαμβάνομαι;
Γιατί να τυφλωθώ εφόσον βλέπω ότι γι' αυτό το κατάντημα πρώτος συμβάλω εγώ με την ψήφο μου και τις πολιτικές μου επιλογές.
Πότε τηρήθηκαν τα προεκλογικά προγράμματα στη νεότερη ελληνική πολιτεία.
Πότε θα μάθουμε να ομολογούμε πρώτα στον εαυτό μας και έπειτα στους άλλους την αλήθεια πως αν δεν δώσουμε εμείς αξία στο εαυτό μας δεν θα μας δώσει κανείς.
Δεν λέω να μην ψηφίσουμε, δεν λέω να μην επιλέξουμε αλλά πριν ας δούμε πρώτα το ποιόν, τον βίο και την πολιτεία του εκάστοτε θηρευτή της ψήφου μας και έπειτα ας επέλθει η λαϊκή ετυμηγορία.

Εδώ χτίζουμε γέφυρες ανθρώπινης επικοινωνίας

Πότε είναι καιρός να γράψουμε και πότε να σιγήσουμε;
Πότε έρχεται αυτή η ανάγκη όπου θέλουμε να τα πούμε πρώτα στον εαυτό μας κι’ έπειτα σ’ όλο τον κόσμο;
Σ’ αυτήν την περίοδο, τώρα που το προεκλογικό σκηνικό έχει στηθεί αισθάνεσαι την ανάγκη να σωπάσεις, να μην κάνεις άλλο λόγο για τα κοινά, αλλά αντίθετα να μιλήσεις για την ενδότερη ανάγκη να χτίσεις μια επικοινωνία και να ρίξεις γέφυρες ανθρωπιάς.
Κάτι σαν την μπλογκόσφαιρα όπου βγαίνεις τα λες πρώτα και έπειτα μοιράζεσαι απόψεις και ανησυχίες.
Η φίλη μας Άννα μας έστειλε την δική της εκτίμηση λίγο πριν ξεκινήσει το δικό της μπλογκ σ’ αυτό το διαδικτυακό μετερίζι ανθρωπιάς και επικοινωνίας.
Άννα, καλή τύχη με το μπλογκ σου.

Ήρθε καιρός να….

Και πάλι γράφω, είναι η ανάγκη των καιρών η επικοινωνία και είναι επίσης η εποχή της τεχνολογίας. Η επικοινωνία μέσα από την τεχνολογία.
Ναι ήρθε ο καιρός για αλλαγές πολλών ειδών. Η σελίδα σε ένα βιβλίο αλλάζει με μια κίνηση του δακτύλου, όμως για την αλλαγή κατοικίας για παράδειγμα, που αρχικά δεν φαίνεται και πολύ δύσκολη, χρειάζεται μετρώντας τις ανάγκες σου να δεις ότι το σπίτι σου πια δεν τις καλύπτει, να αποφασίσεις να μπεις στην διαδικασία αναζήτησης, για σπίτι σε περιοχή που να σου αρέσει, να δεις τους χώρους του, την γειτονιά, τα οικονομικά σου, να οργανώσεις την μεταφορά και πάει λέγοντας. Και έρευνες λένε ότι η μετακόμιση είναι από τις πιο αγχογώνες καταστάσεις. Οι άλλες αλλαγές προϋποθέσουν πολύ συμπλοκότερες κινήσεις που αφορούν τόσο το εξωτερικό περιβάλλον όσο και την εσωτερική κατάσταση. Κάθε αλλαγή ενέχει, φόβο αγωνία, άγχος….κάθε αλλαγή προϋποθέτει ξεβόλεμα, απόφαση, αγώνα, εγρήγορση. Λέμε να αλλάξουμε νοοτροπία. Συμφωνώ, αλλά πιστεύω ότι οι περισσότεροι περιμένουμε τον άλλον να κάνει την αρχή. Για τις μεγάλες αλλαγές χρειάζονται οι μικρές και φαινομενικά ασήμαντες. Και έχουμε δρόμο πολύ, ακόμα και για τις μικρές. Πάντως πιστεύω ότι μια καλή συνταγή για το αλλάζω είναι να ξεκινήσει κανείς από αυτές που αντέχει. Αλλάζω τον εαυτό, την οικογένεια, τον κύκλο των δικών, την γειτονιά την πόλη, την περιοχή, την Ελλάδα …τον κόσμο. Αρχίζω από τις απλές δομές και πάω στις σύμπλοκες και στις ακόμη συμπλοκότερες.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν όλοι από το πρώτο σκαλοπάτι, από εκεί που φτάνει το χέρι μας και ας έχουμε στο νου μας την δύναμη των πολλών χεριών…

Το μετά της μεταπολίτευσης

Τελικά έλαχε στην μεταπολίτευση να κλείσει τον κύκλο της εν μέσω προεκλογικής περιόδου και πυρκαγιών. Αν και εικάζεται ότι τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας θα περιορίσουν τις απώλειες τους μέχρι την ημέρα των εκλογών, ωστόσο θα βρεθούν μετεκλογικά μπροστά σ’ ένα τελείως νέο πολιτικό σκηνικό. Ένα πολιτικό σκηνικό το οποίο δεν θα απαιτεί μεταρρυθμίσεις ως εργαλείο πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης αλλά βαθιές και ουσιαστικές αλλαγές στο σύστημα διοίκησης της χώρας, βαθιές τομές στην νοοτροπία που χαρακτηρίζει τους μετέχοντες σ’ αυτό.

Μια νέα γενιά ανθρώπων απαιτεί ουσία και σοβαρότητα, μια νέα γενιά ανθρώπων στέλνει μήνυμα ότι δεν θα ανεχτεί να τις συμπεριφέρονται οι εκάστοτε κυβερνώντες λες και αντιμετωπίζουν πολίτες δεύτερης κατηγορίας ή τα παιδιά ενός κατώτερου θεού. Αυτή η γενιά μόνο αδιάφορη δεν είναι για τα κοινά και το μέλλον της. Προβληματίζεται , εκφράζεται , προτείνει και απαιτεί. Τέρμα η επαιτεία των πολιτών προς τους πολιτικούς, η δημιουργία ψευδαισθήσεων και αναγκών, τέρμα το Παραμύθι για το βόλεμα και την απαξία, καιρός ν’ απαιτηθεί ουσία από τις πράξεις των πολιτικών.

Ερέθισμα για το σημερινό post πήραμε από το άρθρο του Νίκου Κοτζιά που εντοπίσαμε στο www.g700.blogspot.com. Αυτό το κείμενο μας τονίζει ακριβώς την αναγκαιότητα να περάσουμε στο μετά της μεταπολίτευσης. Σας το παραθέτουμε


Ωρα να αλλάξουμε σύστημα διακυβέρνησης

Από τον Νίκο Κοτζιά,

Εχουν περάσει 33 χρόνια από την κατάρρευση της χούντας. Ώρα είναι να κλείνουμε με την πολιτική της μεταπολίτευσης. Πρέπει η χώρα να γυρίσει σελίδα. Δεν μπορεί να ζει με τις ιδέες και τα πρόσωπα εκείνης της εποχής. Η χώρα έχει ανάγκη να δει κατάματα τα καινούργια προβλήματα που φέρνει η εποχή της παγκοσμιοποίησης. Να μάθει να αντιλαμβάνεται έγκαιρα τα καινούργια προβλήματα. Να τα συζητά δημόσια. Να αλλάξει, δηλαδή, ατζέντα.

Να πάψει να προσαρμόζεται στην ημιμάθεια ορισμένων δημόσιων προσώπων, μερίδας των πολιτικών, μερίδας των δημοσιογράφων, των δημοσκόπων και αναλυτών. Είναι επιτακτική ανάγκη να ανοίξουν δημόσιες συζητήσεις στην Ελλάδα για τον κόσμο που διαμορφώνεται, και για τη διεθνή θέση της χώρας σε αυτό τον κόσμο. Για το πώς η Ελλάδα θα διασφαλίσει για τον εαυτό της τις καλύτερες δυνατές θέσεις. Πώς θα ενισχύσει την έρευνα και την παιδεία της, ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα νέα προβλήματα.

Να επεξεργάζεται εναλλακτικές σε έναν κόσμο που αλλάζει. Να αποκτήσει μια σύγχρονη, δημοκρατική, ικανή και με επάρκεια χωρητικοτήτων δημόσια διοίκηση. Να είναι συνολικά σε θέση να προωθεί λύσεις και να ελέγχει την πορεία τους. Να τις υλοποιεί.

Οι μεγάλες καταστροφές που συνέβησαν στη χώρα είναι αποτέλεσμα της κακής οργάνωσης της διακυβέρνησής της. Αλλά όχι μόνο. Είναι αποτέλεσμα της κοινωνίας της συνενοχής που κρύβει κάτω από «το χαλί», τα σκουπίδιά της. Που καταπατεί, αυθαιρετεί, προτάσσει το μικρό καθημερινό εγωιστικό συμφέρον κάθε άλλου συμφέροντος, κοινωνικού, εθνικού. Μια κοινωνία του «εγώ να είμαι καλά» και όλοι οι άλλοι ας πεθάνουν. Στάση και αντίληψη που δεν κατανοεί πόσο αλληλεξαρτώμενες είναι σήμερα οι ζωές μας. Η έλλειψη ποιότητας ζωής σε μένα θα αποτελέσει αιτία υποβάθμισης σε εσένα.

Οι μεγάλες καταστροφές αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση δεν κατανοεί ότι έχουν αλλάξει πια οι εποχές. Το περιβαλλοντικό ζήτημα αναβαθμίζεται. Η ανάγκη να αποκτήσει το κράτος σύγχρονες δομές και χωρητικότητες (και ασφαλώς όχι αγροφύλακες), να ενισχυθεί η έρευνα και το εκπαιδευτικό σύστημα είναι άμεσες. Όποια κοινωνία δεν το αντιλαμβάνεται, θα τεθεί σε τροχιά πτώσης. Η ιστορία είναι αμείλικτη.

Ηρθε καιρός να γυρίσουμε σελίδα με την περίοδο της μεταπολίτευσης. Να ανοίξουμε μέτωπα στην καθυστέρηση, στο βόλεμα, στις αρρωστημένες καταστάσεις. Να τεθούν κανόνες, ηθικοί και δημοκρατικοί. Να υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου και προώθησης των αποφάσεων. Ήρθε καιρός να αλλάξουμε σύστημα διακυβέρνησης.

Το άρθρο του αρθογράφου και ερευνητή Νίκου Κοτζιά δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ημερησία του Σαββάτου , στις 1 - 9 - 2007.

Η άλλη διάσταση της φωτιάς - Γράμμα άγνωστου Εμπρηστή

Το σημερινό post έφτασε στο E-mail με την παρακάτω υποσημείωση.

«Προωθώ κείμενο που έλαβα σήμερα και πρωτογράφτηκε το 1992. Όμως με πολύ λίγες προσαρμογές (κυρίως χρονικές) αποτελεί την διαχρονική χάρτα των πυρκαγιών κάθε Αυγούστου. Μοιάζει κωμικό και ειρωνικό αλλά αν το καλοσκεφτείτε δεν είναι καθόλου και είναι εξαιρετικά επίκαιρο. Διαβάστε το και προβληματιστείτε:»

Γράφει ο «άγνωστος εμπρηστής»:

Κύριε διευθυντά,

Επειδή η πολιτική εξουσία για μία ακόμα φορά κατασυκοφάντησε το εθνικό έργο που επιτελούμε εμείς οι «άγνωστοι εμπρηστές» των δασών, αναγκάζομαι να βγω από την ανωνυμία για να εξηγήσω στο αναγνωστικό σας κοινό τον καθοριστικό ρόλο που παίζουμε στην ομαλή πορεία της πολιτικής ζωής και στην εύρυθμη λειτουργία της ελληνικής κοινωνίας.

Ταυτόχρονα θα ήθελα να απευθυνθώ σ’ όλους τους συνάδελφους εμπρηστές δασών, δασοκτημάτων, διαμπερών οικοπέδων, ελαιώνων-μαϊμούδων, αγροτοτεμαχίων και λοιπών δασικών εκτάσεων και να τους επισημάνω ότι ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε την ανέγερση του «μνημείου στον άγνωστο εμπρηστή».

Κύριε διευθυντά, όπως κάθε χρόνο έτσι και στις φετινές πυρκαγιές αποδείχτηκε η ανικανότητα των πολιτικών και του κράτους να οργανώσουν αποτελεσματικά την αντιπυρική προστασία της χώρας μας.

- Τα πυροσβεστικά αεροπλάνα δεν μπορούσαν να πετάξουν από βλάβες κι άλλες αιτίες. Κι όταν πετούσαν δεν έριχναν νερό, γιατί κινδύνευαν να καταστραφούν τ’ αυθαίρετα που ήταν χτισμένα στα φλεγόμενα δάση.

- Τα πυροσβεστικά οχήματα δεν μπορούσαν να πλησιάσουν τις εστίες της φωτιάς από έλλειψη δασικών δρόμων. Κι όταν πλησίαζαν δεν είχαν νερό, από έλλειψη υδατοδεξαμενών, ή είχαν τρύπιες μάνικες.

- Το Διυπουργικό Συντονιστικό Όργανο, δε μπορούσε να συντονιστεί με τους απειράριθμους υπηρεσιακούς παράγοντες, νομάρχες, γραμματείς και λοιπούς Φαρισαίους. Κι όταν συντονιζόταν, η πυρκαγιά είχε σβήσει από μόνη της.

Αν παραδεχόμαστε την ανικανότητα του πολιτικού προσωπικού της χώρας να διοικήσει και της δημόσιας διοίκησης να προσφέρει έργο, τότε θα γινόταν μπουρλότο ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα. Ποια είναι η λύση στο πρόβλημα; Εμείς, οι εμπρηστές. Εμείς οι πάντοτε μυστήριοι, άγνωστοι, ασύλληπτοι (και γι’ αυτό ανύπαρκτοι) εγκληματίες.

Εμείς οι εμπρηστές είμαστε το πολιτικό άλλοθι για την ανικανότητα όλων των κάθε είδους κυβερνήσεων.

- Επί καραμανλικής Νέας Δημοκρατίας το 1974-1975 καίγαμε τα δάση με την ιδιότητα του «πράκτορα των Τούρκων». Το 1978 βάζαμε μπουρλότο στην Πεντέλη, από το Μάτι ως την Νταού και το Πικέρμι, ως «χουντικοί βομβιστές».
- Επί Ραλλικής Νέας Δημοκρατίας το 1981 ανάβαμε φωτιές από Πεντέλη έως Μαρούσι και καίγαμε 3 ανθρώπους (ο ένας ήταν Αυστριακός τουρίστας) ως «βασιλοχουντικοί».

- Επί Ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ το 1987 καίγαμε 120.000 στρέμματα στην Ρόδο, 2 ανθρώπους στην Ύδρα και πάνω από 1.000.000 στρέμματα σ’ όλη την Ελλάδα ως «τεταρταυγουστιανοί».

- Επί Μητσοτακικής Νέας Δημοκρατίας κάψαμε 12 ανθρώπους στην Ικαρία και δεκάδες αυθαίρετα στο Σούνιο και στο Ντράφι ως «οργανωτές σχεδίων ανωμαλίας» κλπ, κλπ, κλπ

- Σήμερα επί Καραμανλικής Νέας Δημοκρατίας και πάλι, έχουμε κάψει 63+ ανθρώπους, εκατοντάδες σπίτια στα χωριά, κάναμε άστεγους μερικές χιλιάδες αγρότες στην Εύβοια και την Πελοπόννησο και καταστρέψαμε κοντά ένα εκατομμύριο στρέμματα ενεργούντες ως «ασύμμετρη απειλή»!

Οι πολιτικοί μας ηγέτες πρέπει κάποτε ν’ αποφασίσουν τι τελικά είμαστε. Βασιλοχουντικοί; Πράκτορες των Τούρκων; Χουντικοί; Κατάσκοποι; Δολιοφθορείς; Οργανωτές σχεδίων ανωμαλίας; Ασύμμετρη απειλή;

Όχι τίποτα άλλο δηλαδή, αλλά κι εμείς Έλληνες πολίτες είμαστε και...ψηφίζουμε. Δεν ψηφίζουν μόνο οι καταπατητές και οι οικοπεδοφάγοι.

Στο σημείο αυτό, κύριε διευθυντά, οφείλω να τονίσω ότι οι μοναδικοί εχθροί
των καταπατητών είναι οι εμπρηστές. Με τις φωτιές που βάζουμε, αποκαλύπτουμε όλες τις βίλες, τις βιλίτσες και τα αυθαίρετα που έχουν χτισθεί κρυφά και παράνομα μέσα στα δάση. Κοινωνικό έργο προσφέρουμε, κύριοι. Διότι όπως καλώς γνωρίζετε, τα δημόσια και διακατεχόμενα δάση έχουν καταπατηθεί, οικοπεδοποιηθεί και τσιμεντοποιηθεί πολύ πριν από οποιαδήποτε πυρκαγιά. Φυσικά με την ανοχή των δασαρχείων. Φυσικά με τη νομική συνεργασία συνταξιούχων δασικών που «ξέρουν όλα τα κόλπα». Και φυσικά με την βοήθεια ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ και ΟΤΕ που δίνουν στ’ αυθαίρετα ηλεκτρικό, νερό και τηλέφωνο.

Ξέρετε, κύριε διευθυντά, πόσοι οικοδομικοί συνεταιρισμοί υπάρχουν στην
Πεντέλη; Είναι 16 και διεκδικούν 12.248 στρέμματα. Στην Παλλήνη είναι 4 με 1.092. Στην Ανάβυσσο 3 με 13.392. Στον δήμο Βιλίων 14 με 8.429. Να συνεχίσω;

Οι πυρκαγιές εξαφανίζουν τα δέντρα αλλά ταυτόχρονα εμφανίζουν όλα τα
παράνομα κτίσματα που έκρυβε η βλάστηση. Μόνο εμείς οι εμπρηστές
αποκαλύπτουμε σε όλες τις διαστάσεις τους τις παρανομίες που ροκανίζουν τα δάση μας.

Με υπερηφάνεια φωτογράφισα την περασμένη Πέμπτη τις εκατοντάδες βίλες που αποκάλυψαν στον Άγιο Στέφανο, στον Βαρνάβα, στο Καπανδρίτι, στον Κάλαμο και στην Μαλακάσα οι φωτιές που έβαλαν στα προηγούμενα
χρόνια οι συνάδελφοι μου. Οι «εμπρησμοί» των συναδέλφων μου, αποκάλυψαν ότι κάτω από το πράσινο της ανατολικής Αττικής κρυβόταν το τσιμέντο.
Αποδεικνύεται λοιπόν από τα γεγονότα, ότι εμείς οι...«άγνωστοι
εμπρηστές» δίνουμε την απαραίτητη κάλυψη στα πολιτικά μπουρλότα της εκάστοτε εξουσίας και προσφέρουμε κοινωνικό έργο με την αποκάλυψη των οικοπεδοφάγων, των καταπατητών και των αυθαίρετων.

Συνεργάτες στο εμπρηστικό - κοινωνικό μας έργο έχουμε:

- Την Τοπική Αυτοδιοίκηση, με τους ανεξέλεγκτους σκουπιδότοπους που διατηρεί σε δασικές εκτάσεις. Τα σκουπίδια αυταναφλέγονται και η φωτιά μεταδίδεται εύκολα στο δάσος, όπως έχει γίνει στην Λούτσα, στο Μαρκόπουλο Ωρωπού, στην Αυλώνα (3 φορές) στην Βάρη...

- Την ΔΕΗ, που περνάει τα καλώδια της από τα δάση χωρίς τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Οι άνεμοι σπάνε τα καλώδια και οι σπινθήρες που δημιουργούνται δεν χρειάζονται τους εμπρηστές για να προκαλέσουν πυρκαγιά.

- Τον ΟΣΕ, που δεν καθαρίζει τα ξερόχορτα κατά μήκος των γραμμών κι έχει τις ίδιες συνέπειες με την ΔΕΗ.

- Το υπουργείο Γεωργίας, που δεν καθαρίζει τα ευπαθή σημεία των δασών από την καύσιμη ύλη (ξερόχορτα, πευκοβελόνες, κλπ) που συσσωρεύεται κατά χιλιάδες τόνους το καλοκαίρι κι αποτελεί το προσάναμμα για κάθε φωτιά.

- Τους Έλληνες πολίτες, που πετάνε στα δάση σκουπίδια, καμμένα ορυκτέλαια (65.000 τόνους κάθε χρόνο) και χιλιάδες άλλα αντικείμενα που αποτελούν αιτίες πυρκαγιών. Τα στουπιά, τα γκαζάκια, τους "μηχανισμούς" και τα "συγκλονιστικά στοιχεία" που παρουσιάζουν οι δαιμόνιοι τηλεοπτικοί ρεπόρτερ στα κανάλια, δεν τα βάζουμε εμείς οι εμπρηστές. Τα βρίσκουμε εύκολα σε κάθε δάσος. Και επιτελούμε άλλη μια κοινωνική υπηρεσία, καθότι αποενοχοποιούμε κάθε Έλληνα που γεμίζει με μπουρλότα τα δάση.

- Τον... στρατηγό των ανέμων Αίολο, που με τα καλοκαιρινά μελτέμια εξαπλώνει και αναζωπυρώνει τις φωτιές με φοβερή ταχύτητα. Μπορεί να μεταφέρει φλεγόμενα κουκουνάρια και κλαδιά σε μεγάλες αποστάσεις. Ιδού ένα παράδειγμα από την... επαγγελματική μου πείρα, που κατέληξε σε...θαύμα. Στην μεγάλη φωτιά του Αγίου Όρους το 1990, ένα θερμοδυναμικό ρεύμα (δες τον επόμενο "συνεργάτη" μου) πήρε ένα φλεγόμενο κλαδί πουρναριού το μετέφερε σε απόσταση 800 και σε ύψος 100 μέτρων, το πέρασε από μια... πόρτα και το κάρφωσε στην ξύλινη οροφή του τελευταίου ορόφου της μονής Σίμωνος Πέτρας. Οι καλόγεροι έσβησαν την φωτιά αλλά διατηρούν την τρύπα στην οροφή για να θυμούνται το θαύμα της σωτηρίας τους.

- Την... επιστήμη της Φυσικής, που δημιουργεί στην διάρκεια των πυρκαγιών θερμοδυναμικά ρεύματα και έντονους στροβιλισμούς με συνέπεια να επεκτείνεται η φωτιά σε δεκάδες σημεία και σε μεγάλες αποστάσεις. Πρόκειται για τις «συγκλονιστικές μαρτυρίες» που παρουσιάζουν τα κανάλια, ότι μετά την αρχική πυρκαγιά εμφανίστηκαν πολλές εστίες και σε διαφορετικά σημεία. Αυτό δεν είναι δικό μας έργο, των εμπρηστών. Αποτέλεσμα των νόμων της Φυσικής είναι.

- Την τύχη, που δημιουργεί έκτακτα περιστατικά. Όπως την πτώση ενός ελικοπτέρου πριν από χρόνια στον Μαραθώνα. Θα θυμάστε, κύριε διευθυντά, ότι οι ραδιοσταθμοί και τα κανάλια ενώ ανέφεραν στην αρχή την πτώση του ελικοπτέρου, στην συνέχεια μιλούσαν για εμπρησμό. Δεν βάλαμε εμείς οι εμπρηστές αυτή την φωτιά,. Την είχαμε αναθέσει σ’ έναν συνένοχό μας. Στην...τύχη!

Κύριε διευθυντά, από τα στοιχεία που παρέθεσα γίνεται κατανοητό το εθνωφελές έργο που επιτελούμε εμείς οι εμπρηστές.

- Δίνουμε άλλοθι στην εκάστοτε εξουσία για την ανικανότητά της, ενισχύοντας έτσι το πολιτικό μας σύστημα από τους υπονομευτές του.
- Επιτελούμε κοινωνικό έργο με την αποκάλυψη των δασικών περιοχών, που έχουν καταπατηθεί, οικοπεδοποιηθεί και τσιμεντωθεί.

- Απενοχοποιούμε κάθε Έλληνα πολίτη, που όχι μόνο δεν ενδιαφέρεται για την προστασία του περιβάλλοντος αλλά κάνει ό,τι μπορεί για να κάψει και να καταστρέψει τα δάση.

- Και φυσικά προσφέρουμε δωρεάν ξυλεία για τα τζάκια όλων των αυθαίρετων που έχουν γεμίσει τα δάση της Ελλάδας.

Για το εθνικό έργο που επιτελούμε, νομίζω ότι είναι ώριμο το αίτημα να ανεγερθεί από την πολιτεία το «μνημείο του άγνωστου εμπρηστή». Ένα αίτημα που ζητάω να προβάλουν όλοι οι συνάδελφοι «άγνωστοι (και γι’ αυτό μάλλον ανύπαρκτοι) εμπρηστές».

Μετά τιμής
Ο «άγνωστος εμπρηστής»

Θέσεις για την Επιχειρηματικότητα στο ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ ΜΠΛΟΓΚ

Σήμερα λέμε να εγκαινιάσουμε το ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ BLOG που θα σχετίζεται με αναπτυξιακά ζητήματα και όχι μόνο, στην Θεσπρωτία. Βάση και αφορμή για τον πρώτο κύκλο συζήτησης μας, το κείμενο του Βασίλη Παππά που εντοπίσαμε στο Blog Επιχειρείν σχετικά με την εικόνα της επιχειρηματικότητας στη Θεσπρωτία. Γεγονός είναι ότι εκλογές έρχονται και καλό θα ήταν να μπει και το θέμα της επιχειρηματικότητας στο νομό μας στην προεκλογική ατζέντα. Κάθε ερώτηση και σχόλιο λοιπόν ευπρόσδεκτο αυτό άλλωστε είναι και το ζητούμενο στο χώρο της μπλογκόσφαιρας, η ανάπτυξη ενός γόνιμου προβληματισμού. Σχόλια, ερωτήσεις, απορίες και θέσεις μπορείτε να στέλνετε στο ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ ΜΠΛΟΓΚ

www. thesprotiabloggers.blogspot.com/.

Η Επιχειρηματικότητα στη Θεσπρωτία

Φεύγοντας από το θέμα των πυρκαγιών, και γυρνώντας στην καθημερινότητα και σε σημαντικά ζητήματα που πρέπει να μας απασχολούν, θα δούμε μερικά σημαντικά στοιχεία για την επιχειρηματικότητα στο Νομό Θεσπρωτίας (ζητώ την κατανόηση από τους φίλους επισκέπτες του blog, στο post αυτό θα κινηθούμε σε τοπικό επίπεδο).

Σύμφωνα λοιπόν με τα τελευταία στοιχεία του Επιμελητηρίου Θεσπρωτίας, για τα τρία τελευταία έτη (2004, 2005, και 2006), για κάθε 10 επιχειρήσεις που ανοίγουνε, κλείνουνε άλλες 8. Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, το οποίο αποτελεί σημαντικό σημείο προβληματισμού! Αναλυτικά τα στοιχεία φαίνονται στον παρακάτω πίνακα:

Επίσης, σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία από το Μητρώο Επιχειρήσεων της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (Ε.Σ.Υ.Ε.) στη Θεσπρωτία, το 2002 δραστηριοποιούνταν συνολικά 4.081 επιχειρήσεις (14,7% του αντίστοιχου συνόλου της Περιφέρειας και 0,46% της χώρας). Ο συνολικός παραγόμενος τζίρος των επιχειρήσεων του Νομού ανερχόταν στα 366,19 εκατ. € (μόλις 0,15% του αντίστοιχου τζίρου στο σύνολο της χώρας και 11,43% της Περιφέρειας). Τα παραπάνω χαρακτηριστικά αυτά κατέτασσαν το Νομό Θεσπρωτίας, στο σύνολο των 52 νομών της ελληνικής επικράτειας, στην 47η θέση, ως προς το πλήθος των επιχειρήσεων του και στην 46η θέση ως προς το μέγεθος του τζίρου τους. Τελικά υπάρχουν και χειρότεροι από εμάς!

Για να σοβαρευτούμε λίγο, ένα πρώτο σχόλιο στα παραπάνω στοιχεία, είναι ότι το ζήτημα της ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας στην Θεσπρωτία φαίνεται να είναι πολύ σοβαρό, παρουσιάζει παθογένεια και απαιτούνται δραστικές λύσεις. Έχει παρατηρηθεί, ότι όπου έχει αναπτυχθεί η επιχειρηματικότητα, οι περιοχές αυτές ευημερούν και οι άνθρωποι που ζούνε εκεί έχουν αυξημένο βιοτικό επίπεδο. Ποιες λύσεις μπορούν να βρεθούν; Πρώτα θα πρέπει να εξετάσουμε την πηγή του κακού και μετά να προβούμε στην θεραπεία. Έπεται συνέχεια…

ΥΓ: αλήθεια οι πολιτικοί μας και όσοι ζητούν την ψήφο μας στις εκλογές που έρχονται, γνωρίζουν τα στοιχεία αυτά; Ποια είναι η θέση τους, και ποιες οι προτάσεις στο σοβαρό αυτό ζήτημα για το Νομό Θεσπρωτίας; Μάλλον ζητάω πολλά!

Ο χάρτης της αλήθειας

Μεγάλος ο προβληματισμός στην χώρα μας σχετικά με το ποιοι μπορούν να είναι οι ηθικοί αυτουργοί των πρόσφατων πυρκαγιών στην Πελοπόννησο. Ο χάρτης που ακολουθεί όπως και το σχετικό κείμενο θα σας βοηθήσει να καταλάβετε περισσότερα. Το κείμενο που σήμερα σας παρουσιάζουμε το βρήκαμε στο www. anadasosi.blogspot.com/. Σχόλια και δικές σας εκτιμήσεις μπορείτε να κάνετε στο σχετικό Μπλογκ ή απλά εδώ. Πάντως αν το σενάριο ευσταθεί τότε του χρόνου αν όχι και νωρίτερα πρέπει να προετοιμαστούμε για αντίστοιχα μέτωπα φωτιών στην Αιτωλοακαρνανία και την Ήπειρο. Γι’ αυτό πολίτες προσοχή και εγρήγορση.

Βγάζει μάτι!

Από www.oikologio.gr (πηγή: http://proxeirotetradio.blogspot.com/).

Η σύντομη αυτή ανάλυση έπαιξε ελάχιστα στα ΜΜΕ. Σίγουρα όλοι το είχαμε στο μυαλό μας λίγο ή πολύ. Δεν αποτελεί απόλυτη λύση στα ερωτήματα των ημερών ούτε δικαστική απόφαση. Για μένα είναι το πιό λογικό σενάριο και αν επαληθευτεί, μας βοηθά να καταλάβουμε τι ακριβώς αντιμετωπίζουμε.

Όλες αυτές τις ημέρες ακούμε απίστευτα σενάρια για το ποιός μπορεί να έκαψε την Πελοπόνησσο. Οικοπεδοφάγοι, τρελοί, γριές με αλτσχάιμερ, αναρχικοί των Εξαρχείων, ξένοι πράκτορες έχουν μπλέξει σε ένα χορό του παραλόγου που σέρνει η κυβέρνηση και οι απανταχού συνωμοσιολόγοι. Μήπως τελικά η απάντηση είναι πιο απλή; Ίσως να αρκεί να δεί κάποιος το χάρτη της δημοπράτησης της Ιονίας Οδου,του καινούργιου, δηλαδή αυτοκινητοδρόμου της βορειοδυτικής Πελοπονήσσου (δείτε τον εδώ).

Γνωρίζετε απο που περνάει; Γαστούνη, Αμαλιάδα, Πύργος, Αρχαία Ολυμπία, Ανεμοχώριο, Σαμικό, Ζαχάρω, Φιγαλεία, Κυπαρισσία, Δώριο, Τσακώνα, Μεγαλόπολη, Κρέσταινα κ.τ.λ.

Έργο δύσκολο και με μεγάλο κόστος καθώς μόνο τα χρήματα για την απαλλοτρίωση της, ιδιαιτέρως εύφορης, γής ένθεν και ένθεν του δρόμου εκτίναζαν το προυπολογισμό του στα ύψη. Από την αλλή, οι βέβαιες αντιδράσεις των οικολόγων για καταστροφή του περιβάλλοντος θα έφερνε σημαντικές καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση του. Όλα αυτα πρίν γιατί τώρα, ως εκ θαύματος η γή έγινε φθηνότερη και οι αντιδράσεις άλλαξαν προσανατολισμό.

Το έργο της κατασκευής του δρόμου έγινε ευκολότερο. Αν το προχωρήσει κανείς λίγο παρακάτω θα δει οτι η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΔΟΜΙΚΗ - ΤΕΒ Α.Ε. και η ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ, που συνέτρεξαν να προσφέρουν την ανθρωπιστική τους βοήθεια στους πληγέντες με την κατασκευή ολόκληρων οικισμών, είναι οι δυο μεγαλύτεροι ανάδοχοι της Ιονίας οδού. Ουσιαστικά, δηλαδή και εξασφάλισαν την συμπάθεια των κατοίκων και θα τους μείνουν και αρκετά "ψιλά" στη τσέπη απο την σημαντική μείωση του κόστους του αυτοκινητοδρόμου. Και βέβαια, εαν αυτη τη στιγμή έχετε ήδη ανοίξει τον χάρτη δημοπράτησης, ρίξτε και μια ματιά στον παράδρομο στα βόρεια της Πελοπονήσσου που, βάση σύμβασης, είναι υποχρεωμένες να φτιάξουν οι ανάδοχες. Μήπως περνάει απο το κομμάτι της Αχαιας που κάηκε τον Ιούλιο;

Στο φτωχό μου το μυάλο το σενάριο αυτό που συνέθεσα μου φαίνεται λογικότερο απο την εμπλοκή της CIA, των "Γκρίζων Λύκων" ή κάποιων παιδιών που επειδή βαρέθηκαν να καίνε τράπεζες αποφάσισαν να κάψουν την Ελλάδα.

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Όλοι αθώοι μέχρι αποδείξεως τουναντίον, αλλά εν τω μεταξύ δείτε αποτελέσματα χρήσης και θα τρίβετε τα μάτια σας από τα νούμερα και την ανοδική τους πορεία : http://www.aktor.gr/ -- http://www.etae.gr/

Χάσαμε τον μαύρο γάτο Jimmy

ΧΑΘΗΚΕ Ο ΜΑΥΡΟΣ ΓΑΤΟΣ (JIMMY) ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΣΥΒΟΤΩΝ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ. ΦΟΡΑΕΙ ΜΠΛΕ ΛΟΥΡΑΚΙ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ .
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΔΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ 26650 97516 ΚΑΙ 6972307813 , Κα ΝΤΟΥΣΑΝΚΑ

ΔΙΝΕΤΑΙ ΑΜΟΙΒΗ

Σύγχρονη ...Ελλάδα...

Επομένως πονάς και χάνεσαι
απορείς αν και καταλαβαίνεις

Νόμος ο παραλογισμός
Εξουσία η χοντροπετσιά

Κλάμα η φυγή
από έναν ρεαλισμό
εφιαλτικό και τραγικό
συνάμα τη

Σύγχρονη ...Ελλάδα...

περισσότερο Θυμοσοφείν... στο www.thymosophein.blogspot.com/

Καιρός ν’ αγαπήσουμε αυτήν την πόλη

Οι εκλογές έρχονται μα τα προβλήματα είναι πάντα εδώ. Ειδικά στην πόλη της Ηγουμενίτσας μοιάζουν ανυπέρβλητα. Μια πόλη σε εξέλιξη μια πόλη με παθογένειες και σχεδόν στρεβλό ξεκίνημα από την μέρα που έπεσε ο πρώτος θεμέλιος λίθος. Ωστόσο είναι μια πόλη που αγαπάμε και παρά τα λάθη του παρελθόντος αξίζει να την φέρουμε εκεί που ονειρευόμαστε.
Αφορμή για την έναρξη προβληματισμού στην μπλογκόσφαιρα στάθηκε κείμενο που δημοσιεύτηκε στις 28/7/2007 στην Εφημερίδα Ελευθεροτυπία και παραθέτουμε.

Συνέντευξη με μια πόλη που χάνεται… (ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ ΜΠΛΟΓΚ)

Η Ηγουμενίτσα από πολλούς θεωρείται μια σύγχρονη μικρή πόλη.

Η αλήθεια είναι ότι η γεωγραφική της θέση τη βοήθησε να αναπτυχθεί, να αποκτήσει λιμάνι που μεγάλωσε κι’ αυτό. Τουρίστες που περνούν και νταλίκες που μεταφέρουν εμπορεύματα συνωστίζονται πολλές φορές το καλοκαίρι στο τσιμέντο του λιμανιού.

Είναι όμως στ’ αλήθεια αναπτυγμένη πόλη η Ηγουμενίτσα; Τι θα έλεγε η ίδια αν μπορούσε να μιλήσει;

- Από πού πήρες το όνομα σου;

«Τον 13ο αιώνα οι Βενετοί χρησιμοποιούν το φυσικό λιμάνι για τον ελλιμενισμό των καραβιών τους. Έφτιαξαν ένα φρούριο, χαρτογράφησαν την περιοχή και την ονόμασαν Gomennize».

- Στη συνέχεια τι έγινε;

«Τους Βενετούς διαδέχτηκαν οι Οθωμανοί και μετά το 1910 χτίζονται τα πρώτα κτίρια της πόλης. Σταδιακά στην πόλη φτάνουν Βλάχοι νομάδες και Βορειοηπειρώτες. Την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά έγινα πρωτεύουσα του νέου νομού Θεσπρωτίας».

- Και μετά τον πόλεμο;

«Ήρθε η ‘’ανάπτυξη’’. Στην αρχή, όλα καλά και ωραία. Γύρω από το λιμάνι, τις δημόσιες υπηρεσίες και τους λίγους ελεύθερους επαγγελματίες φτιάχτηκε η μαγιά για όσα ακολούθησαν».

- Δηλαδή;

«Τη στεβλή οικιστική ανάπτυξη. Τις δεκαετίες του 60’ και του 70’ κυρίως αλλά και αργότερα, πολλοί κάτοικοι της πόλης υποχρεώθηκαν να μεταναστεύσουν αναζητώντας καλύτερη τύχη. Η Γερμανία ήταν ο βασικός προορισμός όσων έφυγαν».

- Πως ήταν η ζωή πριν από 50 χρόνια;

«Πριν από 50 ή 60 χρόνια υπήρχε φτώχεια. Οι περισσότεροι κάτοικοι ζούσαν με λιγοστά έσοδα. Και μπορεί για τους περισσότερους οι δυσκολίες να ήταν μεγάλες, ωστόσο η καθημερινότητα ήταν πιο ωραία. Το φυσικό περιβάλλον προσέφερε στους κατοίκους ένα μέρος απ’ όσα τους έλειπαν».

- Και η οικιστική ανάπτυξη πότε ήρθε;

« Από τις δεκαετίες του 60’ και του 70 κουμάντο έκαναν οι μεγαλοτσιφλικάδες που επένδυσαν στη συνέχεια σε τουριστικές επιχειρήσεις και στο λιμάνι. Τη σκυτάλη πήραν οι εργολάβοι που εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι συμμετείχαν στην εξουσία. Αδιάφοροι όσοι πέρασαν από την τοπική εξουσία επέτρεψαν την τσιμεντοποίηση. Σήμερα υπάρχουν πολλές πολυκατοικίες έξι, επτά και οκτώ ορόφων, πνίγοντας όλους τους δρόμους στο τσιμέντο».

- Δεν αντέδρασε κανένας;
«Κανένας. Το χειρότερο είναι ότι αυτό το έγκλημα έγινε με τη συμμετοχή «επωνύμων» μελών της τοπικής κοινωνίας. Εκμεταλλεύτηκαν τη σταδιακή επέκταση του σχεδίου πόλης και όπου έβρισκαν τρύπες έφτιαξαν κακόγουστες πολυκατοικίες που δεν πληρούν όσα απαιτεί μια σύγχρονη πόλη. Το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει διάθεση να αλλάξει αυτή η κατάσταση που έχει παγιωθεί».

- Και το μέλλον;

«Αν δεν αλλάξει η νοοτροπία, μέλλον δεν υπάρχει. Φαντάσου ότι κάποτε η παραλία έκλεινε για τα αυτοκίνητα κάθε βράδυ για να μπορούν οι κάτοικοι να περπατούν. Τώρα οι δρόμοι είναι γεμάτοι αυτοκίνητα στριμωγμένα το ένα δίπλα στο άλλο. Και τα καφέ απλωθεί στα πεζοδρόμια. Ποιος τα επιτρέπει μπορεί να απαντήσει κανείς;

Θ.ΤΣ

Έκφραση προβληματισμών και θέσεων στο www.igoumenitsablog.blogspot.com/