Παιδεία και Κοινωνία

Βία στα Σχολεία : Απειλή προ των πυλών

Σήμερα θέλουμε να ασχοληθούμε μ’ ένα θέμα που όσο περνάει ο καιρός παίρνει όλο και πιο ανησυχητικές διαστάσεις.

Ο λόγος για τη βία στα σχολεία όπως αυτή εκφράζεται μέσα σε παρέες και μέσα από διάφορες καταστάσεις.

Σε συζητήσεις με μαθητές τους καθηγητές διαπίστωσαν ότι ένα σημαντικό κομμάτι της νεολαίας θεωρεί την βία σαν κάτι απολύτως φυσικό, σαν να μην τρέχει τίποτα και πως να κάποιος νιώσει ότι αδικείται ή την ανάγκη να επιβληθεί εύκολα μπορεί να καταφύγει σ’ αυτήν.

Σκληρές εκφράσεις χωρίς οίκτο συμπόνια και την αίσθηση του πλησίον μας η βία μπαίνει στην σχολική αυλή κυρίως επειδή οι ανθρωπιστικές αξίες δεν διδάσκονται απομυθοποιούνται και πλακώνονται από την σκόνη της λήθης και της απαξίας αφού τα μηνύματα που περνάμε στην νεολαία σχετίζονται με το χρήμα, την πολυτέλεια και την επιβολή.

Όμως το πρόβλημα δεν είναι οι λεκτικές διατυπώσεις αλλά η έμπρακτη εφαρμογή της βίας.

Όπως πρόσφατα σε σχολείο της πόλης μας.
Μαθητές διαπληκτίστηκαν έντονα και κατέφυγαν σε χειροδικία.
Απειλές εκτοξεύθηκαν εκατέρωθεν ακόμη και ρατσιστικές βρισιές παρότι οι παρέες που αρπάχτηκαν μεταξύ τους ήταν μεικτές και αποτελούνταν στην προκειμένη περίπτωση από Έλληνες και Αλβανούς.

Οι καθηγητές που επενέβησαν ευτυχώς έγκαιρα τιμώρησαν τους δύο υπαιτίους παραδειγματικά και σωστά κατά την άποψη μας παραδειγματικά με πέντε μέρες αποβολή.

Εδώ θεωρητικά τα πράγματα θα έπρεπε να είχαν πάρει το δρόμο της ομαλοποίησης αλλά είπαμε το πνεύμα της βίας δουλεύει συνήθως υπόγεια και υποχθόνια.

Νύχτα οι μαθητές άνοιξαν το σχολείο και ετοιμάστηκαν να το καταλάβουν χωρίς διαδικασία και από τύχη δεν το έπραξαν γιατί έγιναν αντιληπτοί.

Την επομένη και με συνοπτικές διαδικασίες επιβλήθηκαν στους συμμαθητές τους και σε μια γενική συνέλευση με την ελάχιστη συμμετοχή προχώρησαν στην κατάληψη του σχολείου για μία εβδομάδα με πλαίσιο αιτημάτων την έλλειψη καθηγητή που είχε καλυφθεί αλλά οι φωστήρες δεν το είχαν αντιληφθεί, την έλλειψη βιβλίων που και αυτά είχαν καλυφθεί , της οροφής που στάζει και των κακή κατάσταση στις τουαλέτες.
Καλά που δεν έβαλαν στο πλαίσιο αιτημάτων και τις σπασμένες πόρτες και άλλες μικροζημιές που οι ίδιοι προκάλεσαν.

Τόσο απλά, τόσο εύκολα και τόσο δημοκρατικά κλείνει ένα σχολείο από μαθητές που με ωμή βία και καλλιεργώντας κλίμα τρομοκρατίας κατάφεραν να περάσουν την αντίδραση τους όχι για τα προβλήματα που ταλανίζουν την μαθητική κοινότητα αλλά γιατί αποβλήθηκαν και με αυτόν τον τρόπο πήραν την εκδίκηση τους επιδεικνύοντας ωμή δύναμη σ’ αυτούς που έπραξαν ως όφειλαν, τους καθηγητές τους.

Όπως αντιλαμβάνεστε πολύ εύκολα αυτός δεν είναι ο ρόλος του σχολείου να ανέχεται και να σέρνετε στις πρακτικές που γεννούν τέτοια φαινόμενα. Μάλλον το αντίθετο να εκπαιδεύει, να καλλιεργεί και να μορφώνει τον άνθρωπο. Με λίγα να αναδεικνύει τις αρετές το δημιουργικό πνεύμα, το μεγαλείο της ψυχής και όχι την ανάδειξη των ζωικών ενστίκτων και της βαρβαρότητας που παραπέμπουν σε αρχέγονες αγέλες αγρίων.

• Αλήθεια τι φαινόμενα είναι αυτά και ποιοι γονείς τα ανέχονται και επιτρέπουν τέτοιες συμπεριφορές στα παιδιά τους;

• Αλήθεια ποιες οι άμυνες της μαθητικής κοινότητας απέναντι στους ταραξίες και χαβαλετζήδες που δεν σέβονται κανέναν και τίποτα.

• Αλήθεια τι φταίει και αυτά τα παιδιά επιλέγουν αυτόν τον δρόμο αντί ώριμα να συζητήσουν για τα προβλήματα τους;

• Μήπως πρέπει να περάσουμε από το σχολείο των εύπεπτων και πρακτικών γνώσεων, στο σχολείο της μάθησης και της αντίληψης των αξιών.

• Στο σχολείο της αναζήτησης, του διαλόγου και της ανθρώπινης επικοινωνίας.

• Μήπως η παιδεία δεν μια απλή περαίωση μέσα στο χρόνο και η διδασκαλεία μόνο μια εργασιακή υποχρέωση συμπληρώνοντας τα ωράρια του προγράμματος διδασκαλίας;

• Μήπως είναι λειτούργημα που έχει την ευθύνη να διαπαιδαγωγήσει και να καλλιεργήσει το πνεύμα και την ψυχή της νεολαίας μια και τον περισσότερο τους χρόνο τον αφιερώνουν σε σχολεία και φροντιστήρια;

Απλές σκέψεις που σηκώνουν σελίδες προβληματισμού και σκέψεων καθώς και συζητήσεων με απώτερο σκοπό να μας οδηγήσουν σε ουσιαστικές διεξόδους από το αδιέξοδο της βίας και της έλλειψης παιδείας που χαρακτηρίζει την νεολαία μας, που στην άγνοια και τον παρορμητισμό της υιοθετεί πρακτικές όπως το δίκαιο του ισχυρότερου, απευθείας από το βασίλειο της Ζούγκλας και των υποδειγμάτων της τηλεοπτικής και μεταμοντέρνας αντικοινωνικής μας κουλτούρας.