Ευτυχώς έχω σκύλο

Είναι πράγματι να απορεί κανείς με τους ανθρώπους.
Ορισμένοι άσπονδοι φίλοι ενώ ορκίζονται ότι πίνουν νερό στο όνομα σου, συκοφαντούν και δολοπλοκούν ασύστολα και χωρίς ντροπή και με πνεύμα καλοθελητή ξεστομίζουν σημεία τε και τέρατα βγάζοντας σε από τα ρούχα σου.
Είναι στιγμή που λες "δεν ακούω καλά" και νομίζεις ότι τα αυτιά σου θα πέσουν χάμω, από αλλεργική αντίδραση, ως άλλη ψήφος διαμαρτυρίας.
Είναι η στιγμή που ο δολοπλόκος περιμένει να τσιμπήσεις το τυράκι και να μαγκωθείς στην φάκα που καλόβολα σου έχει στήσει.
Κάπου εκεί τιθασεύεις τη γλώσσα σου και απλά κάνεις τομή στην κουβέντα.
Φυσικά φεύγεις μια ώρα αρχύτερα για να γλιτώσεις τα χειρότερα και να πας βόλτα το σκύλο σου, μήπως και βρεις τη χαμένη εσωτερική σου ηρεμία.

Ευτυχώς......

Ευτυχώς που έχω σκύλο και ανακαλύπτω την βλακεία και την στενότητα του ανθρώπινου εγωϊσμού και το μεγαλείο της φύσης που απλόχερα χαρίζεται σε κάθε τι που αφήνει χρόνο και τόπο στα πράγματα χωρίς να νοιαστεί για λόγο και αιτία.
Ευτυχώς που έχω σκύλο που με οδηγεί στα απλά και ασύλληπτα της ημέρας, δείχνοντας μου τα σημεία που με κάνουν δυνατό.
Απλά με έναν περίπατο κάνοντας στάσεις, αλλάζοντας πορεία μια δεξιά μια αριστερά και έτσι με την μύτη του σκύλου οδηγό αλλάζεις χωρίς να το καταλάβεις οπτική γωνία.
Δεν πας ευθεία δεν κολλάς στα ίδια και στα ίδια, δεν εμμένεις στο πρόβλημα, αφήνεις το μυαλό σου να τρέξει και αναζητάς τη λύση.
Με λίγα λόγια ακολουθείς το δρόμο και το νόμο μιας αέναης φυσικής ροής, κυλάς σα το νεράκι στον ρύακα, δίνεις τόπο και χρόνο στα πράγματα και δημιουργείς τον απαραίτητο ζωτικό χώρο για να λειτουργήσεις θετικά, πετώντας στο καλάθι των αχρήστων την κακοήθεια, την εσωτερική φτήνια, την μικρότητα, την διαβολή και κάθε ζιζάνιο που θέλει να σε βγάλει από τον ρυθμό σου, από την θετική θεώρηση των πραγμάτων, από την αλήθεια που φωτίζει το βλέμμα σου , από την αγάπη που θέλουμε να δώσουμε τη στιγμή που μας χαρίζουν ανθοδέσμες περιτυλιγμένες με συρματόπλεγμα και για ευχές μας παρηγορούν με ποταπές παρωδίες.

Ευτυχώς που έχω σκύλο....
γιατί ο σκύλος μου δεν ασχολείται με αυτά και από φυσικό ένστικτο είναι σοφός.
Απολαμβάνει τη στιγμή, την βόλτα, σου κάνει αγάπες κοιτάει, τον ουρανό τα πουλιά, μυρίζει τα λουλούδια και τις ευωδιές των μυρωδικών που θα βρει στο λιβάδι όταν θα τον αφήσεις να τρέξει ελεύθερα, θα ξεχαστεί, θα στριφογυρίσει και θα σε μάθει το αυτονόητο να χαίρεσαι την κάθε στιγμή και να δίνεις αξία σε αυτά που αληθινά σημαίνουν κάτι για σένα, δίνοντας χρόνο και αξία σε αυτούς που χρειάζονται περισσότερο την παρουσία σου.
Θα στο ξεπληρώσουν αμέσως... και μη ρωτάτε πως...

Υ.Γ:Αν δεν με πιστεύετε ρωτήστε το σκύλο σας και θα καταλάβετε.